அறிவின் ஒளி – சிவாக்கியர் சிந்தனையும் இன்றைய மனித வாழ்க்கையும்

தமிழ் நாட்டின் தத்துவ மரபில், உண்மை, அறம், அறிவு ஆகிய மூன்றையும் ஒருங்கிணைத்து பாடியவர் சிவாக்கியர்.

அவரது ஒவ்வொரு பாடலும் மனிதனின் உள்ளம் நோக்கிய பயணத்தைக் குறிக்கிறது.

இறைவனை வெளியில் தேடாமல், அறிவின் வெளிச்சத்தில் உணர சொல்லும் தத்துவப் பாதை அவருடையது.

அவர் பாடிய –

“அரியும் அல்ல அயனும் அல்ல அப்புறத்தில் அப்புறம்

கருமை செம்மை வெண்மையைக் கடந்து நின்ற காரணம்

பெரியதல்ல சிறியதல்ல பற்றுமின்கள் பற்றுமின்கள்

துரியமும் கடந்து நின்ற தூர தூர தூரமே”

என்ற பாடல்,

இறைவனின் உண்மை இயல்பையும், மனிதனின் அறிவியல் உணர்வையும்,

அறியாமை மற்றும் மூடநம்பிக்கையைத் தாண்டிச் செல்லும் சிந்தனையையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

இந்தப் பாடல் இன்றைய மனிதர்களுக்கான ஒரு அறிவொளி விளக்காக திகழ்கிறது.

---

சிவாக்கியரின் தத்துவம் – சுருக்கமாக

சிவாக்கியர் தத்துவம் “சைவ சித்தாந்தம்” என்ற ஆழமான சிந்தனையின் அடிப்படையில் அமைந்தது.

அவர் கூறும் பரம்பொருள் ஒரு உருவமற்ற, நிறமற்ற, எல்லையற்ற சத்தியம்.

அந்தச் சத்தியம் நம்மைச் சுற்றியுள்ள எல்லா வடிவங்களையும், வேறுபாடுகளையும் தாண்டி நிற்கிறது.

அவரது பாடல்கள்,

• மனிதனின் அறியாமையைப் பற்றிக் கேள்வி எழுப்புகின்றன,

• அவனது சிந்தனையைத் தூண்டுகின்றன,

• இறை உணர்வை அறிவின் வழியே அடையச் செய்கின்றன.

அவர் கூறும் இறை உண்மை,

கோவில்களில் அல்ல,

மனித உள்ளத்தின் சுத்தியிலும் தியானத்தின் அமைதியிலும் காணப்படுவதாகும்.

---

பாடலின் விளக்கம்

இப்போது பாடலின் ஒவ்வொரு வரியையும் ஆழமாகப் பார்ப்போம்.

“அரியும் அல்ல அயனும் அல்ல”

இது ஒரு மிக முக்கியமான தத்துவப் பொருள் கொண்ட வரியாகும்.

“அரி” என்பது விஷ்ணு, “அயன்” என்பது பிரம்மா.

இவர்களைத் தாண்டியதொரு உயர் நிலை பரம்பொருளே உண்மையான இறைவன் என்கிறார் சிவாக்கியர்.

அவர் கூறுவது –

இறைவனை மனித உருவத்திலும்,

புராணக் கதைகளிலும் அடைக்க முடியாது.

அவர் அவற்றைத் தாண்டிய, எல்லையற்ற உண்மை.

இது ஒருமைத்துவத்தின் சிந்தனை –

அனைத்தும் ஒரே பரம்பொருளின் வெளிப்பாடே என்கிற உண்மை.

---

“அப்புறத்தில் அப்புறம்”

இது பரம்பொருள் மனித சிந்தனைக்குப் புலப்படாதது என்பதைக் கூறுகிறது.

அது நம் அறிவாலும், உணர்ச்சியாலும், கற்பனையாலும் அடைய முடியாதது.

அது நம் உள்ளத்தின் அமைதியில் மட்டுமே உணரப்படக்கூடியது.

இது தியானத்தின் உச்சநிலை —

அறிவும் அகம் மயங்கும் அந்த நிமிடத்தில் தோன்றும் சத்தியம்.

---

“கருமை செம்மை வெண்மையைக் கடந்து நின்ற காரணம்”

இங்கே, “கருமை, செம்மை, வெண்மை” என்பது நிறங்கள் மட்டுமல்ல,

வேறுபாடுகளின் அடையாளங்கள் ஆகும்.

அது மனிதனின் மதம், சாதி, மொழி, தோல் நிறம் போன்ற வேறுபாடுகளையும் குறிக்கிறது.

சிவாக்கியர் கூறுவது –

இறைவன் இத்தகைய எல்லா வேறுபாடுகளையும் தாண்டி நிற்கிறான்.

அவர் எதிலும் பாகுபாடு காண்பதில்லை;

அனைத்தும் அவருடைய சக்தியின் வெளிப்பாடு.

இது நமக்கு ஒரு சமத்துவப் பாடம்:

மனிதன் மதம், மொழி, இன வேறுபாடு கொண்டு பிரியாமல்,

அனைவரையும் ஒரே உயிராகக் காண வேண்டும்.

---

“பெரியதல்ல சிறியதல்ல”

இது பரம்பொருளின் அளவில்லாத இயல்பைக் குறிக்கிறது.

அவர் அளவில் காண முடியாதவர்;

அவர் மனதில் மட்டுமே உணரப்படுபவர்.

மனிதன் பொருளை அளவிடும் பழக்கத்துடன் வாழ்கிறான் —

பெரியது, சிறியது, மேல், கீழ் என்றே சிந்திக்கிறான்.

ஆனால் பரம்பொருளுக்கு அவ்வளவுகள் பொருந்தாது.

இது மனிதனுக்கான ஒரு நினைவூட்டல்:

அளவில் அளக்க முடியாத உண்மைகள் உண்டு –

அறிவால் மட்டுமே உணர முடியும்.

---

“பற்றுமின்கள் பற்றுமின்கள்”

இது பாடலின் மையக் கருத்து.

இறைவனை அடைய வேண்டுமானால்,

மனிதன் அனைத்து பற்றுகளையும் ஆசைகளையும் துறக்க வேண்டும்.

பொருள், புகழ், பெருமை, அதிகாரம் — இவை அனைத்தும்

மனிதனை சுதந்திரத்திலிருந்து தள்ளுகின்றன.

அறிவை மங்கச் செய்கின்றன.

சிவாக்கியர் கூறுவது,

இறை உணர்வு என்பது பற்றிலி நிலை.

அதாவது, எதையும் எதிர்பாராமல்,

அன்பாக, உண்மையாக வாழும் நிலை.

---

“துரியமும் கடந்து நின்ற தூர தூர தூரமே”

துரியம் என்பது தியானத்தின் உச்சநிலை —

இறை உணர்வின் பரமஅமைதி.

அதைத் தாண்டி நிற்கும் பரம்பொருளே நிஜ சத்தியம் என்கிறார்.

அதாவது, இறைவன் ஒரு சிந்தனை அல்ல,

ஒரு உண்மை அனுபவம்.

அதை அறிவால் உணர முடியாது;

அதை உள்ளத்தின் அமைதியில் மட்டுமே உணர முடியும்.

---

இன்றைய மனித வாழ்க்கையோடு ஒப்பீடு

இன்றைய மனித வாழ்க்கை வெளிச்சமானதாய் தோன்றினாலும்,

அது அறிவின்மையின் இருளில் மூழ்கியிருக்கிறது.

மனிதன் இன்றைக்கு

பொருளை இறைவனாகவும், ஆசையை வழிபாட்டாகவும்,

புகழை இறை அருளாகவும் தவறாகப் புரிந்து கொண்டிருக்கிறான்.

சிவாக்கியர் சொன்ன சிந்தனைக்கு எதிராக,

இன்றைய மனிதன் பல மூடநம்பிக்கைகளில் தன்னை சிறைபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறான்.

1. மூடநம்பிக்கையின் அடிமை

பரிகாரம், பாவநிவாரணம், ஜாதகம், கணிப்பு ஆகியவை

இன்றைய மனிதனின் வாழ்வின் பகுதியாகிவிட்டன.

இறைவனை நம்புவது நல்லது,

ஆனால் அச்சத்தால் அல்ல, அன்பாலும் அறத்தாலும் நம்ப வேண்டும்.

சிவாக்கியர் இதை எதிர்த்தார்.

அவர் கூறியது –

இறைவனை வெளியில் அல்ல,

உள்ளத்தில் உணர வேண்டும்.

---

2. வெளிப்பூஜைக்கு அடிமை

பலர் கோவில்களில், கல்லில், சிலையில் இறைவனை காண்கிறார்கள்.

ஆனால் அந்த வழிபாடு மனசாட்சியில்லாமல் நடந்தால்,

அது வெறும் ஆடம்பரமாகும்.

சிவாக்கியர் கூறிய “பற்றுமின்கள் பற்றுமின்கள்” என்ற வரி

அதற்கு எதிரான எச்சரிக்கை.

இறைவன் கல்லிலும் கம்பத்திலும் அல்ல,

அன்பிலும் நியாயத்திலும் இருக்கிறார்.

---

3. பேராசை மற்றும் புகழ்வெறி

இன்றைய மனிதன் இறைவனை நாடுவதாக எண்ணி  ஆலயம் செல்வது,

அன்புக்காக அல்ல; அறத்திற்காக அல்ல , மேலும் 

பொருளுக்காக, வெற்றிக்காக, சமூகத்தில்  புகழ் அல்லது நல்ல பெயர் பெறும் எதிர்பார்ப்பில் 

இது பற்றின்/ பேராசையின்  வடிவம்.

அந்தப் பற்றே மனிதனை அமைதியிலிருந்து அகற்றுகிறது.

சிவாக்கியர் கூறியபடி,

பற்றுகளை விடும் போதுதான் உண்மையான ஆனந்தம் ஏற்படும்.

---

சிவாக்கியர் சிந்தனையின் சமூகப் பொருள்

சிவாக்கியரின் தத்துவம்

மனித சமத்துவத்தையும்,

அறிவின் சுதந்திரத்தையும் போதிக்கிறது.

அவர் பாடல்களில்

மத வேறுபாடு, சாதி பிரிவு, வெளிப்பூஜை, வணங்கும் பயம் ஆகியவற்றை எதிர்த்து

மனிதனை சுய அறிவு நோக்கி அழைத்துச் சென்றார்.

அவரது சிந்தனை,

"இறைவன் எல்லோருக்குமொன்றே" என்ற கருத்தை உறுதிசெய்கிறது.

இது இன்றைய உலகின் பிரச்சினைகளுக்கும் ஒரு தீர்வு –

மனிதன் மதத்தால் அல்ல,

அன்பால் இணைந்தால் உலகம் அமைதியாகும்.

---

இன்றைய மனிதனுக்கான அறிவுரை

சிவாக்கியர் பாடிய இச்சிந்தனையில் இருந்து

இன்றைய மனிதன் பெற வேண்டிய அறிவுரை:

1. மூடநம்பிக்கைக்கு அடிமையாகாதே.
   அறிவை வளர்த்து, உண்மையைத் தேடு.
   இறைவன் அச்சத்திற்குரியவர் அல்ல, உணர்விற்குரியவர். இறைவனுக்கு பூஜை செய்யாவிடில் தண்டித்துவிடுவார் என்று மனிதன் கூறுவது , அனைத்தையும் கடந்த இறையை கேலி செய்வதற்கு ஒப்பாகும்.

2. அறத்தோடு வாழு.
   அறமே வாழ்வின் அடிப்படை.
   அன்பு, கருணை, உண்மை – இவைதான் இறை வழிபாடு.

3. உண்மையான தியானம் உள் அமைதி.
   வெளி வழிபாடு அல்ல,
   உள்ளத்தின் அமைதியே உண்மையான பூஜை.

4. அன்பை நிலைநிறுத்து.
   வேறுபாடுகள் இல்லாத மனம் தான் தெய்வத்தின் இருக்கை.
   அன்பு தான் இறைவனின் மொழி.

---

சிவாக்கியரின் இப்பாடல் ஆயிரம் ஆண்டுகள் கடந்தும் இன்றும் உயிருடன் உள்ளது.

அது ஒரு கவிதை அல்ல;

அது ஒரு அறிவொளி விளக்குக் கையேடு.

அவர் சொன்னது —

இறைவன் எங்கும் உண்டு, ஆனால் உண்மையாக உள்ளத்தில் தான் காணப்படும்.

அறிவை வளர்த்தால் மட்டுமே அந்த உண்மையை அறிய முடியும்.

மூட நம்பிக்கைகளை சுமப்பவனால் அதனை என்றுமே அறியமுடியாது.

இன்றைய மனிதன் சிவாக்கியர் போதனையை உணர்ந்து,

மூடநம்பிக்கையிலிருந்து விடுபட்டு,

அறிவின் வெளிச்சத்தில் வாழ்ந்தால்,

அவரது வாழ்க்கை தெய்வீகமாக மாறும்.

அறிவு வழி – அறம் வழி – அன்பு வழி

இதுவே சிவாக்கியர் காட்டிய உண்மையான பாதை.

---

சுருக்கமாகச் சொல்லப்படும்போது:

“சிவாக்கியர் பாடியது இறை வழிபாட்டை அல்ல,

இறை உணர்வை;

அவர் காட்டியது கோவில் வழியை அல்ல,

உள்ளத்தின் வழியை;

அவர் கற்பித்தது நம்பிக்கையை அல்ல,

அறிவை.”

- தீபம் ஆன்மிக வளம்