{ஆன்மிகம்}
“ஓடி ஓடி ஓடி ஓடி உட்கலந்த சோதியை
நாடி நாடி நாடி நாடி நாட்களும் கழிந்து போய்
வாடி வாடி வாடி வாடி மாண்டு போன மாந்தர்கள்
கோடி கோடி கோடி கோடி எண்ணிறந்த கோடியே”
(சித்தர் சிவவாக்கியர்)
இந்த நான்கு வரிகள் மனித வாழ்க்கையின் உண்மை நிலையை வெளிப்படுத்தும் தத்துவப் பாசுரங்களாகும். சில வரிகளில் வாழ்வின் முழு உண்மையையும் அடக்கி வைக்கும் இந்தக் கவிதை, நவீன மனிதனின் வாழ்க்கையை பிரதிபலிக்கிறது. இன்று நாம் வாழும் உலகம் ஒரு “ஓட்டத்தின் உலகம்” எனலாம். இந்த ஓட்டம் எதற்காக? அதற்கு எல்லையுண்டா? இதன் முடிவில் மனிதனுக்கு அமைதி கிடைக்கிறதா? – இவற்றிற்கு இந்தக் கவிதை விடை கூறுகிறது.
🌅 மனிதன் – ஓட்டத்தின் உருவம்
மனித வாழ்க்கை இயல்பாகவே ஒரு தேடல். சிறு வயதில் கல்விக்காக, இளமையில் வேலைக்காக, பின்னர் செல்வத்திற்காக, குடும்பத்திற்காக, இறுதியில் பெயருக்காக — அவன் தொடர்ந்து ஓடிக் கொண்டே இருக்கிறான்.
கவிதையின் “ஓடி ஓடி ஓடி ஓடி” என்ற மீளுரைகள், அந்த விடாமுயற்சியான, ஓய்வற்ற வாழ்க்கை ஓட்டத்தை விளக்குகின்றன.
ஆனால் அந்த ஓட்டம் எதற்காக? — “உட்கலந்த சோதியை நாடி” என்கிறார் கவிஞர்.
அதாவது, மனிதன் தனது வாழ்க்கையின் உண்மையான ஒளியை, அறிவை, அமைதியை நாடுகிறான்.
ஆனால் அவன் அதை வெளியில் தேடுகிறான்.
உண்மையில் அந்த ஒளி அவனுள் இருப்பதை அவன் அறியவில்லை.
🧭 தேடல் முடிவற்றது – மனம் அமைதியற்றது
“நாடி நாடி நாடி நாடி நாட்களும் கழிந்து போய்” என்கிற வரி, மனிதனின் காலமும் வாழ்நாளும் தேடலில் மறைந்து போகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.
இன்றைய மனிதனின் நிலை இதுவே.
அவன் வாழ்க்கையை முழுமையாக வேலைக்கும், பணத்திற்கும், தொழில்நுட்ப வசதிகளுக்கும் அர்ப்பணித்துவிட்டான்.
அவனுக்கு அமைதி எங்கே?
அவன் சிரிக்க மறந்துவிட்டான்; சிந்திக்க நேரமில்லை.
முன்னொரு காலத்தில் மக்கள் கதிரவன் உதயத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்தனர்; இன்று அதே கதிரவனின் வெளிச்சம் கூட “அலுவலகம் போகும் அவசர ஒளி” எனத் தோன்றுகிறது.
இவ்விதம் மனிதன் வாழ்வதற்காக அல்ல – ஓடுவதற்காக வாழ்கிறான்.
🥀 வாடும் உடலும், வாடும் மனமும்
கவிதையில் “வாடி வாடி வாடி வாடி மாண்டு போன மாந்தர்கள்” என்கிறார்.
இது மிகுந்த உண்மை.
இன்றைய உலகில் உடல்நோய்கள், மன அழுத்தம், இரத்த அழுத்தம், சர்க்கரை நோய் போன்றவை எல்லாம் மனிதனின் ஓட்டத்தின் விளைவு.
அமைதி இல்லாத இடத்தில் ஆரோக்கியமும் இல்லை.
மனிதன் இன்பத்திற்காக ஓடுகிறான்; ஆனால் அந்த ஓட்டமே அவனைக் களைப்புடன் வாடச்செய்கிறது.
அவனது இதயம் மெதுவாக அமைதியை இழக்கிறது;
அவனது குடும்பம் அன்பை இழக்கிறது;
அவனது சமூகம் மனிதநேயத்தை இழக்கிறது.
🌌 கோடி மனிதர்கள் – சிலரே ஒளி கண்டவர்கள்
“கோடி கோடி கோடி கோடி எண்ணிறந்த கோடியே” என்ற இறுதி வரி மிகுந்த சிந்தனைக்குரியது.
மனிதர்கள் கோடிக்கணக்கில் பிறந்து வாழ்ந்து போயுள்ளனர்.
அவர்கள் அனைவரும் ஏதோ ஒன்றைத் தேடி ஓடியுள்ளனர்.
ஆனால் உண்மையான ஒளியை — ஆன்ம ஒளி, அறிவின் ஒளி, உண்மையின் ஒளி — சிலரே கண்டுள்ளனர்.
அந்த சிலர் தான் இந்த உலகை வழிநடத்தும் தத்துவஞானிகள், சான்றோர்கள், சித்தர்கள்.
அவர்கள் “வெளி உலகை” அல்ல, “உள் உலகை” தேடினர்.
அதில்தான் அவர்கள் அந்த சோதியை கண்டார்கள்.
🌺 தற்கால மனிதனுக்கான பாடம்
இந்தக் கவிதை நமக்கு ஒரு எச்சரிக்கையை அளிக்கிறது —
வாழ்க்கையை வெறும் ஓட்டமாக ஆக்காதே!
பணம், புகழ், பதவி – இவை எல்லாம் தேவைகள் தான், ஆனால் அவை வாழ்க்கையின் இலக்கு அல்ல.
அந்த இலக்கு அமைதி, அன்பு, அறிவு என்பவையே.
நாம் தினமும் சில நிமிடங்களாவது நம்மை நோக்கிப் பார்ப்போம்.
எதற்காக ஓடுகிறோம்? யாருக்காக ஓடுகிறோம்?
அந்த ஓட்டத்தின் முடிவில் நமக்குக் கிடைப்பது “சமாதானமா” அல்லது “சோர்வா”?
இந்தக் கேள்வி ஒவ்வொரு மனிதனின் உள்ளத்திலும் எழவேண்டும்.
🕊️ முடிவுரை
“ஓடி ஓடி ஓடி…” என்ற இந்த வரிகள், வாழ்க்கையின் நிதர்சனக் கண்ணாடி போல நமக்கு முன் நிற்கின்றன.
அவை நமக்குச் சொல்லும் செய்தி —
“வாழ்க்கையின் உண்மையான ஒளி வெளியுலகில் இல்லை; அது உன் உள்ளத்திலே உள்ளது.”
எனவே ஓட்டம் அவசியம் என்றாலும், அந்த ஓட்டத்தில் அறிவையும், அமைதியையும், அன்பையும் மறக்கக்கூடாது.
அதுவே இந்தக் கவிதையின் உயிரும், நமக்கான வாழ்வுப் பாடமும் ஆகும்.
செய்தி: வாழ்க்கையின் உண்மையான ஒளி நம் உள்ளத்தில்தான் உள்ளது. வெளியுலகத்தில் இல்லை.
- (தீபம் ஆன்மிகம் பகுதி வெளியீடு )
0 comments:
Post a Comment