ஒளிர்வு:65- - தமிழ் இணைய சஞ்சிகை [பங்குனி,2016]

தீபம் வாசகர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம்,
மீண்டும் பங்குனி இதழினூடாக உங்கள் மனங்களில் வலம் வருவதில் மகிழ்வடைகிறோம்.
தீபத்தின் வெளியீடுகளில்பல தலைப்புக்கள் பிரபல்யங்களை நோக்கி படையெடுப்பது கண்டு பிரமிப்பதோடு அதன் எழுத்தாளர்களுக்கு உங்கள் சார்பில் வாழ்த்துக்களையும்,பாராட்டுக்களையும்  தெரிவித்துக்கொள்கிறோம்.
உலகில் ''மனிதப்பிறவி மகத்தானது'' என சான்றோர் கூறுவதும். மாணிக்க வாசகர் வாசகத்தில் ''புல்லாகிப் பூடாகி புழுவாய் மரமாகி பல் விருகமாகி பறவையாய் பாம்பாகி கல்லாமனிதரா'' என புவி வாழ்வதனுள் மனிதனை உயர்வாகக் காட்டுவதையும்  
என் நண்பன் என்றைக்கும் இக்கருத்தினை ஏற்றுக்கொண்டதில்லை. ஏனெனில் பறவைகள் விலங்குகள் முதலான அனைத்து உயிரினங்களிலும் ஏதாவது சில கெட்டகுணங்கள்  இருப்பது வழக்கம் எனினும் அது தன இனத்தினை அழிக்கவோ காட்டிக்கொடுக்கவோ முனைவதில்லை. மத,சாதி பேதங்களை,மோதல்களை அவைஉருவாக்கவில்லை. பேராசை க்கடலில் மூழ்கவில்லை. புவியின் அழிவுக்கு வித்திட்டதில்லை.அவை செய்யாத கெட்ட செயல்கள் எல்லாம் மனிதன் செய்கின்றான். அவை தங்கள் உணவுப் பழக்கத்தை மாற்றியது கிடையாது.ஆனால் மனிதன் காணும் அனைத்தையும்  விழுங்கத் தயாராகிவிட்டான். அதனால் பல புதிய நோய்களையும் சம்பாதித்து விட்டான்.விழுங்கும் ஆவலில், அவசரத்தில்  [பறவைகள் விலங்குகள்] அவைக்கும் தம் இரசாயன பதார்த்தங்களை திணித்து அவைகளையும் நோயாளிகளாக்கி தானும் ஆயுளைக் குறைத்துக் கொண்டிருக்கிறான். ஆமாம் இவ்வுலகம் எங்கே போய் முடியப்போகிறது என்று பொறுத்திருந்து பார்ப்பதற்கு எம்மையும் இந்த விண்ணாணம் விட்டால்தானே!

              

சித்திரை மகளே விரைந்து வருக ! [ஆக்கம்:அகிலன் தமிழன்]

சித்திரை தமிழ் வருடமே 
  புது தென்றலாக வருக!
 நிம்மதி இழந்து இருக்கும்
    உறவுகளின் கனவுகள் 
            நிறைவேறி 
  அவர்கள் வாழ்விலும்
   ஆனந்த அலை வீச 
   புத்தாண்டே வருக!


இனங்களுகிடையில்
ஒற்றுமைக்குத் தடையாக 
இருக்கும் இனவாதம் ஒழிந்து
சமத்துவம் ஏற்பட்டு எங்கும்
அமைதி பரவி 
நாடு செழிமை பெற
புத்தாண்டே வருக!

எழைகளின் வறுமை நீங்கி
 நிறைந்த வாழ்வு பெற்று 
     ஏற்ற தாழ்வு நீங்கி 
வலு இழந்தோர் மனதில்
நல்ல சிந்தனைகளைத் தூவி 
   அவர்களின் வாழ்விலும்
     மகிழ்வை கொடுக்க 
      புத்தாண்டே வருக!
          
ஊருக்கே 
 உணவளிக்கும்  விவசாயிக்கு
 நல்ல விளைச்சலை கொடுத்து 
 அவன் மனம் குளிர்ந்து 
 வாழ்வில் சிறந்து வாழ 
  விரைந்து வருக புத்தாண்டே
 விரைந்து வருக!

                                                     ஆக்கம்:அகிலன்  தமிழன்        

FOOD HABITS OF TAMILS/PART:26[conclusion]

                                                                         ((Compiled by: Kandiah Thillaivinayagalingam))

When you think about traditional foods,do you think about hunter-gatherers of long ago? They did everything by hand and from scratch. Or do you think about the pioneers living out on the prairie or edge of the forest who began to cultivate and produce their own food after finding a homestead and settling in one place?These are indeed some examples of the ways traditional foods were produced,harvested,prepared and eaten.In fact,Traditional foods are those eaten by people over the longer course of civilization and which have supported health – cultivated, produced, and harvested from the earth and out of nature – foods which are wholly unaltered and organic, and contain the highest levels of nutrition or are nutrient-dense and
have been eaten for millennia & in many cases traditional foods are also those found in your local community.By contrast,the way we eat today is vastly different.We have grown so accustomed to food being produced the way it is, we often don’t think beyond the package or the can. Since the advent of mechanization and processing techniques developed during the time around the Industrial Revolution,our food has become increasingly removed and modified from its natural state.The effect these processes have had on our health has been profound.To the average person,the notion of eating healthy or nutritious food has
been been translated into something which powerful companies are now able to employ effective marketing strategies by which to sell products.Notice how you will rarely see an ad on television or in a magazine for a whole,organic food.Ads are persuasive and successful tools that sell products – but they rarely sell health. The good news is, you do have a choice.With a little information, you can become empowered to take charge of your own health instead of letting an advertisement tell you what’s healthy. One of the best ways to take control of your own health is to eliminate processed foods from your diet and start eating traditional foods.

Further more,Food, cooking, and eating habits play a central role in every
culture.Eating is never a purely biological activity since the consumption of food, whether it is simply or elaborately prepared, is always imbued with meaning, which is understood and communicated in various symbolic ways.Preparing food for consumption, and eating socially, are activities that are conducted for purposes other than mere nutrition.The symbolic meaning of food sometimes has little to do with the food itself, as in the use of rice to shower newly-weds in Tamil and other certain cultures,and eating socially has less to do with nutrition than with communication and relationships.Food has also played an important part in religion, helping to define the separateness of one creed from another by means of dietary taboos. 

PART :27 WILL FOLLOW .....                                                                                           

அலட்சியத்தை அலட்சியப்படுத்துங்கள்!

அலட்சியம்! இது நம் வாழ்க்கையில் ஒன்றாகிப் போய்விட்டது. நாம் எதையுமே லட்சியப்படுத்துவது இல்லை! எல்லாம் நமக்கு அலட்சியம்தான். வெற்றி பெற்றவர்களின் வாழ்க்கையை கூர்ந்து நோக்கினோமானால் அவர்கள் எதையும் அலட்சியப்படுத்தி இருக்க மாட்டார்கள். அலட்சியம் எதனால் வருகிறது? சோம்பல்! ஆர்வமின்மைதான் முதல் காரணம்.

     அலட்சியத்தால் வாழ்க்கை இழந்தவர்கள் வாய்ப்பு இழந்தவர்கள் ஏராளம்! ஆனாலும் நாம் இன்னும் அலட்சியத்தை கைவிடுவதாக காணோம். எதுவென்றாலும் நமக்கு அலட்சியம்தான். குண்டுசீ குத்தினாலும் அலட்சியம் கூடங்குளம் அணு உலையானாலும் அலட்சியம். பத்து ரூபாய் லஞ்சம் என்றாலும் அலட்சியம் பல்லாயிரக்கணக்கான கோடி ஊழல் என்றாலும் அலட்சியம்! ஒரு நான்கு நாளைக்கு அதைப்பற்றி பேசிவிட்டு அப்புறம் மறந்து விடுகிறோம்! அதாவது அலட்சியமாக விட்டு விடுகிறோம். மறுபடியும் அதே ஊழல் வாதிகளை கொண்டாடி நாட்டை அவர்களிடம் கொடுக்கிறோம்.
இதில் ஒரு நொண்டி சாக்கு வேறு! தேன் எடுக்கிறவன் புறங்கையை நக்காம இருப்பானா? என்று நமக்கு நாமே சமாதானம் தேடிக் கொள்கிறோம். காலையில் எழுவதிலிருந்து மாலை உறங்கும் வரை தினம் தினம் நாம் எல்லாவற்றிலும் அலட்சியமாகத்தான் இருக்கிறோம். காலையில் ஏழு மணிக்கு ஆபீஸ் கிளம்ப வேண்டும் என்றால் 5மணிக்கு எழுந்தால் நன்றாக இருக்கும். அலாரம் வைத்து எழுந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்போம். படுத்து விடுவோம். எழுந்து மீண்டும் அலைபேசியில் அலாரம் வைக்க சோம்பேறித்தனம். இருக்கட்டும் பார்த்துக்கலாம்! ஒரு நாள் லேட்டா போனா ஒண்ணும் குறைஞ்சி போயிடாது என்று அலட்சியப்படுத்துகிறோம்.

    பள்ளிப் பேருந்தில் இருந்த ஒரு ஓட்டையை அலட்சியப்படுத்தியதால்தான் பாவம் ஒரு அப்பாவி சிறுமி பலியானாள். நம்முடைய அலட்சியம் வாக்களிப்பதில் கூட இருக்கிறது. ஒரு நாள் லீவு ஜாலியா இருக்காம எவன் போய் ஓட்டு போட்டுகிட்டு கியுவில காத்து கால் கடுக்க நின்னு நாம போடுற ஒரு ஓட்டுல உலகமே மாறிப்போயிட போவுதா என்று எண்ணி போகாமல் இருந்து விடுகிறோம்! இது எவ்வளவு பெரிய அலட்சியம்! ஜனநாயகத்தில் ஓட்டளிப்பது நமது கடமை! இதை கூட அலட்சியப்படுத்தி விடுகிறோம்.

   இதைப்போலத்தான் பல அலட்சியங்கள் கண்கூடாக பார்க்கிறோம்! மின் தட்டுப்பாடு நிலவும் இக்காலத்தில் பகலில் கூட விளக்குகள் ஒளிர்கின்றது. குழாயில் தண்ணீர் வீணாகிறது. சாலையில் வாழைப்பழத்தோலை அலட்சியமாக வீசுவது. பூசணிக்காய்களை உடைத்து சாலையில் போடுவது. இதெல்லாம் இருக்கட்டும் தலைக்கவசம் அணியாமல் அலட்சிமாக இருப்பதால்தானே எண்ணற்ற விபத்துக்களில் உயிரிழப்புக்கள் ஏற்படுகிறது.

    கட்டணங்கள் கட்ட வேண்டிய தேதிவரை கட்டாமல் கடைசிநாள் பாத்துக்கலாம் என்று தள்ளிப்போடுவது. வண்டியில் சிறிது காற்று குறைவாக இருக்கும் போதே கவனிக்காமல் விட்டு சுத்தமாக பஞ்சர் ஆகி நிற்கும் போது எரிச்சல் அடைவது. என்று நாம் அலட்சியப்படுத்தும் விசயங்கள் ஏராளம்.

 சின்ன வயதில் படித்த ஒரு பாட்டு! அதன் அர்த்தம் மட்டும் சொல்கிறேன்! பாடல் மறந்து விட்டது. குதிரை வீரன் ஒருவன்  அண்டை நாட்டுக்காரன் படையெடுத்து வருகிறான் என்று தன் நாட்டிற்கு செய்தி சொல்ல குதிரையில் புறப்படுவான். வழியில் குதிரையின் லாடத்தில்  ஒரு ஆணி கழன்று விடும்ஒரு ஆணி தானே! பார்த்து கொள்ளலாம் என்று அலட்சியப்படுத்தி பயணிப்பான் அவன். ஒரு ஆணி போனதால் லூஸான லாடம் கழன்று கொள்ளும். லாடம் கழன்றதால் குதிரையால் வேகமாக பயணிக்க முடியாமல் போகும். மேலும் கால் புண்ணாகி பயணம் தடைபடும். இதற்குள் அண்டை நாட்டுகாரன் படையெடுத்து வந்து அந்த நாடே அடிமைப் பட்டு போகும். ஒரு ஆணியை அலட்சியப்படுத்தியதால் வந்த வினை  இது!

 நாமும் அப்படித்தான்! வியாபாரத்திற்குத்தானே வந்தார்கள் என்று அலட்சியப் படுத்தியதால் முன்னுறு ஆண்டுகள் அடிமைப்பட்டு கிடந்தோம் அன்னியரிடம்.

  பெரிய பெரிய கோயில்கள் பாழடைந்து கிடக்கும்! அல்லது அந்த கோயில் தளங்களில் பெரும் ஆலமர அரசமரங்கள் முளைத்து இடிந்து கிடக்கும். இதை கண்கூடாக பார்த்திருப்பீர்கள். ஒரு பெரிய கட்டிடத்தையே அந்த மரத்தின் வேர்கள் சாய்த்திருப்பதை கண்டிருப்பீர்கள்! இது அலட்சியத்தால் நேர்ந்தது அன்றோ! சிறு செடியாக இருக்கும் போதே களைந்து இருந்தால் அந்த கட்டிடங்கள் பாழாகி இருக்காது அல்லவா? ஆனால் கவனிக்காமல் விட்டோ! சிறு செடிதானே என்று எண்ணியதால் என்ன ஆயிற்று கட்டிடமே குலைந்து போகின்றது அல்லவா?
             மழை எல்லாம் வராது என்று மழை நாளில் குடை எடுக்காமல் போய் நனைந்தவர்கள் ஏராளம். பெருமழை எல்லாம் இனிமே வராதுப்பா என்று ஆற்றங்கரைகளையும் ஏரிகளையும் ஆக்கிரமத்து வீடு கட்டியதன் பலனை சென்னை பெருவெள்ளத்தில் அனுபவித்தோம்.

     ஒவ்வொரு சம்பவமும் ஒரு படிப்பினையை தந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஆனால் அந்த படிப்பினையை மறந்து அலட்சியப்படுத்தி விட்டோமானால் முன்னேற்றம் என்பது கானல் நீரே!

    சிக்னல் விழுந்தும் வாகனம் வரும் முன் கடந்துவிடலாம் என்ற அலட்சியம் நம் உயிரையே இழக்க வைக்கிறது அல்லவா? கடைசி நாள் வரை படிக்காமல் தேர்வெழுதும் அலட்சியம் நம் வாழ்க்கையையே மாற்றி அமைத்து விடுகிறது அல்லவா? பணம் இருக்கிறது ஓட்டு வங்கி இருக்கிறது அதைக் கொண்டு வெற்றி பெற்று விடலாம் என்று நினைக்கும் அரசியல் வாதிகளையும் கூட மக்கள் அலட்சியப்படுத்தி விடலாம் ஆனால் யார் ஆண்டால் என்ன என்று ஓட்டுப்போடாமல் அலட்சியப்படுத்தலாமா?

  வெற்றி பெற விரும்புபவர்கள் எதையும் அலட்சியப்படுத்த மாட்டார்கள்! சிறு துரும்பும் பல் குத்த உதவும் என்று பழமொழியே உண்டு. நாமும் வெற்றியாளர்களாக மாற அலட்சியத்தை  அலட்சியப்படுத்துவோம்! வெற்றி பெறுவோம்!

                                                                                                               நன்றி:டிஸ்கி

ஒரு சுமை தாங்கி ஏன் இன்று.... [குட்டிக்கதை ஆக்கம் அகிலன் தமிழன் ]


கோடை காலம் . இரவுப்  பொழுதும் மெல்ல மெல்ல மறைந்து  கதிரவனும் உதயமாகிக் காட்சி கொடுத்துக் கொண்டு   இருக்கபோர்வைக்குள்    உறங்கிக்   கொண்டு இருந்த ரகுவும் 
 விழித்துக்  கொண்டான்.விழித்துக்  கொண்டாலும் அவன் மனம் சஞ்சலப்பட்டு மனம் கனக்க முணுமுணுத்தபடி,
 "அம்மா ஒரு முறை வந்துவிட்டு  போங்கோ"
பதில் எதுவும் வரதாதல்      பல முறை கூப்பிட்டான்சந்தேகம் அடைந்த 
ரகு தாய் தூங்கும்   அறையில் சென்று பார்த்தான். அங்கு யாரும்
இருக்கவில்லை.
  
அப்பொழுது அவனுடைய பிள்ளை
"என்ன அப்பா தேடிக் கொண்டு இருக்கிறீங்கள் , அப்பம்மா வேலைக்கு போய்விட்டா ..."
என்று கூற அதிர்ச்சி அடைந்த ரகு
 "ஒன்றும் இல்லை செல்லம் சும்மா தான்..."
என்று சமாளித்து கொண்டு தன் அறையை நோக்கி சென்றான். அங்கு சென்ற அவனுக்கு நேற்று நடந்து முடிந்த சம்பவங்கள் மீண்டும் ஞாபகத்திற்கு வர நிம்மதி தொலைந்து  அழுகையும் வரத் தொடங்க, மனதையும் சாந்தப்படுத்த முயன்றும் முடியாமல், நேற்று நடந்த சம்பவங்களை அசை போடத் தொடங்கினான்...
.........................................................................
‘’அம்மா எனக்கும் நேரம் இல்லை, வேலைக்கு போக வேணும் , மனைவியும் இன்றைக்கு பிந்தி தான் வருவாள் ,அதனாலை பின்னேரம் ஒருக்கா மகன் வகுப்பு முடிந்தவுடன் அவனை போய் கூட்டிக்கொண்டு வாங்கோ’’
என்று சொல்லவும் ,
அம்மாவோ,
‘’நான் இன்றைக்குகோயிலுக்குப் போக வேணும், என்னை கோயிலுக்குக் கொண்டு போய் விடு . நீ உன் மனைவிக்கு சொல்லி கூட்டி கொண்டு வரச் சொல்லு’’ என்று சொல்ல நானும் என்ர பங்குக்கு
‘’என்ன அம்மா நீங்கள் வர வர என் பிள்ளையையும் கவனிக்கிறது இல்லை, உங்களுக்கு மட்டும் நான் சேவை செய்து கொண்டு இருக்க வேணுமா ?’’என்று கேட்க
‘’என்னை நீ கதைக்கிறாய் ? மனைவி சொன்னவளோ இப்படி எல்லாம் கேள்..என்று ?
‘’ஏன் அம்மா அவளை இழுக்குறீங்கள் , ஊரில் இருக்கும் போது நீங்கள் என்ர பிள்ளையை விழுந்து விழுந்து கவனிச்சீங்கள், ஆனால் இப்ப கவனிக்கிறேல்லை , ... பிள்ளை பாடசாலைக்கு போயிட்டு வந்தால் எப்பவாவது சாப்பாடு கொடுத்து இருப்பியளா ? அல்லது அவனோடு அன்பாய் 2 வார்த்தை பேசியிருப்பியளா? எந்த நேரமும் டிவியும் நாடகமும் ....உனக்கு அலுப்பாக இருந்தால் கோயிலுக்குக் கொண்டு வந்து விட வேணும் .நான் என்ன மனிசனா ,மிருகமா ?என்ர வேலையைப் பார்த்து கொண்டு, உங்களுக்கும் சேவை செய்து கொண்டு இருக்க!எனக்கு துணையாக இருப்பீங்கள் என்று தான் இவ்வளவு கஸ்ரப்பட்டு ஸ்பொன்சர் செய்து உங்களை கூப்பிட்டேன் ...’’
 ‘’அப்ப உன்ர வீட்டு வேலையளையும் செ ய்து கொண்டு ,உன்ர பிள்ளைகளையும் பாராமரிக்கும் ஒரு வேலைக்காரி தேவை எண்டோ என்னை இஞ்சை இருக்க வா எண்டு கூப்பிட்டாய்’’
 ‘’இல்லை அம்மா நான் சும்மா ஒரு கதைக்கு சொன்னேன்.’’
  ‘’இல்லை யடா ,உன்ர மனதில் உந்த எண்ணம் தான் ஓடுது.’’
‘’அப்படி இல்லை அம்மா ,போன மாதம் தானே உங்களை பிரான்சுக்கு டிக்கெட் போட்டு அனுப்பிவிட்டனான் , மகளை பார்த்திட்டு வா என்று....’’

‘’என்னை நீ பெரிய உதவி செய்த விட்டாய்மற்றப் பிள்ளையள் தன் தாய் தந்தைக்கு உதவி செய்யிற அளவுக்கு நீ என்ன பெரிசா செய்து போட்டாய்?’’
 
அம்மா என்னைப் பார்த்து கேட்ட வார்த்தைகள் மனதுக்குள் ஒரு ஓரமாய் வலித்தன . இன்றைக்கு ஒரு முடிவு எடுக்க வேணும் என்று அம்மா  சொல்லிப்போட்டுப் போன  ஞாபகம்.

 வெளிநாட்டுக்கு போக விருப்பம் இன்றி இருந்த என்னை  யுத்தத்துக்குப்  பயந்து  வலுக்கட்டாயமாக  (வெளிநாடு )இங்கு  அனுப்பி    மொழி தெரியாத தேசத்தில் வந்து குளிருடன் போராடி மொழி கற்றுக்கொண்டு  நித்திரை கொள்ள நேரம் இன்றி ,உழைத்து சகோதரங்களுக்கு உதவி செய்து அவர்களை கரை சேர்த்து ,ஓடாய் தேய்ந்ததுக்கு   தண்டனையோ என்ற நினைவலைகளோடு வேலைக்கு    வெளியேறினேன் .