"FOOD HABITS OF TAMILS" PART / "பண்டைய சிந்து சம வெளி உணவு பழக்கங்கள்" / "Food Habits of Ancient Indus valley people or Harappans" [தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் / In English and Tamil]
சிந்து சம வெளியில் வாழ்ந்த ஹரப்பான் தமது சமையல் குறிப்புகளை, அதாவது சேர்மானங்கள், செய்முறைகளை பதிந்து வைக்க வில்லை. சிந்து வெளியில் இருந்து பல முத்திரைகள் கண்டு எடுத்தாலும், அவை மிகச் சிறிய குறிப்புகளையே கொண்டிருந்தன. சுமேரியர் போல எந்த இலக்கியமும் அல்லது பெரிய குறிப்புகளும் அங்கு இதுவரை கண்டு பிடிக்கப்பட வில்லை. அது மட்டும் அல்ல, இன்னும் சிந்து சம வெளி மொழி சரியாக மொழி பெயர்க்கப்பட வில்லை. எனினும் அவை திராவிட மொழி அல்லது பழைய தமிழ் என்பதில் ஆய்வாளர்கள் பலரும், அதிகமாக எல்லோரும் உடன் படுகிறார்கள். இங்கு எழுத்து மூலமான சான்றுகள் இல்லாத நிலையில், சிந்து சம வெளி மக்களின் உணவு பழக்கங்கள் என்ன என்பதை அறிய எமக்கு அங்கு சமையல் பாத்திரங்கள், கருகிய உணவின் எச்சங்கள், விவசாய கருவிகள், மற்றும் படங்களுடன் கூடிய முத்திரைகள் போன்றவை கண்டு பிடிக்கப்பட்டனவா போன்ற கேள்விகள் எழுவது இயற்கையே.
அங்கு பல தரப்பட்ட அளவில், வடிவங்களில் பானைகள் கண்டு பிடிக்கப்பட்டன. அவை அதிகமாக, பலதரப் பட்ட தானியங்களை அல்லது திரவங்களை சுமக்க, சேமிக்க பாவிக்கப்பட்டு இருக்கலாம்?மேலும் அங்கு கண்டு பிடிக்கப்பட்ட துளையிடப் பட்ட பானைகள் அதிகமாக பாற்கட்டி [சீஸ்] தயாரிக்க பாவிக்கப்பட்டு இருக்கலாம்?அத்துடன் அங்கு கண்டு எடுக்கப்பட்ட விளிம்புடன் கூடிய செம்பு மற்றும் வெண்கல தட்டுகள், அதிகமாக நகரத்தில் வாழும்,பணக்கார மேல் வகுப்பினர் தமது உணவை சாப்பிட பாவித்து இருக்கலாம்? ஹரப்பாவில் பொதுவாக மண்பாத்திரங்கள் சமைப்பதற்குப் பயன்படுத்தப் பட்டிருக்கின்றன. என்றாலும், வசதியானவர்கள் உலோகப் பாத்திரங்களை பயன்படுத்தி யிருக்கிறார்கள். அங்கு கண்டு எடுக்கப் பட்டவைகளில் இருந்து மற்றும் ஆய்வுகளில் இருந்தும், அவர்களின் முதன்மை உணவு கோதுமையையும் பார்லியையும் அடிப்படையாக கொண்டவையாக இருந்தன. இவைகள் வேகவைத்து ரோட்டியாகவும், மேலும், ஒரு வேளை, அவை நீருடன் சேர்த்து கஞ்சி அல்லது கூழ் போன்றவையாகவும் சமைத்து இருக்கலாம்.
குறிப்பாக, இன்றைய குஜராத் இருக்கும் பகுதிகளில், அவர்கள் உள்நாட்டு சில வகை திணை பயிர்களை விவசாயம் செய்தார்கள் என அறிய முடிகிறது. இது அதிகமாக தென் மத்திய ஆசியாவில் இருந்து அறிமுகப் படுத்தப் பட்ட பனிவரகாக [broom corn millet] இருக்கலாம். இவர்கள் காட்டு அரிசியை கால்நடைகளுக்கு உணவாக கொடுத்து இருந்தாலும், அதன் பொருட்டு, அங்கு அரிசியை பயிரிடத் தொடங்கி இருந்தாலும், அரிசி இவர்களின் முதன்மை உணவாக பிந்திய - ஹரப்பான் காலத்திலேயே பெரும்பாலும் வந்தன. அரிசி லோத்தல் மற்றும் குஜராத்தின் சில இடங்களில் பயிரிடப் பட்டிருப்பதைக் காணமுடிகிறது. பயறு, மற்றும் பட்டாணி, சுண்டல், பாசிப்பயிறு, உளுந்து போன்ற பருப்பு வகைகளும் அங்கு ஹரப்பானால் வளர்க்கப்பட்டன. அது மட்டும் அல்ல, ஹரப்பான் மக்கள் பல தரப்பட்ட பழங்கள், காய்கறிகள், வாசனைத் திரவிய பொருள்கள் [spices] உட்கொண்டனர். இவை கடுகு, கொத்தமல்லி, பேரீச்சம்பழம், இலந்தைப்பழம், வால்நட்ஸ் (WALNUTS) எனப்படும் அக்ரூட் பருப்புகள், திராட்சை, அத்தி, மற்றும் மாம்பழம், மாதுளம்பழம், வெண்டைகாய், ஊறுகாய் போட உதவும் துள்ளு எனப்படும் ஒரு முட்செடி வகையின் மலர் [caper], கரும்பு, உள்ளி, மஞ்சள், இஞ்சி, சீரகம், கறுவா போன்றவையாகும். இவை ஹரப்பான் மக்களால் வளர்க்கப்பட்டு இருக்கலாம் அல்லது தானாக வளர்ந்ததில் இருந்து பொருக்கி எடுக்கப் பட்டதாக இருக்கலாம். என்றாலும் இவைகளுக்கான சான்றுகள் குறைவாகவே காணப் படுகின்றன.
எப்படியாயினும், பழங்கள் - காய்கறிகளின் எச்சங்கள் அங்கு கண்டு எடுக்கப்பட்ட பானை, மட்பாண்டங்களில் காணப் பட்டது, அங்கு குறைந்தது வாழை [வாழைப்பழம்] , பேரீச்சை, பூசணி, மாதுளை, போன்றவை பாவிக்கப்பட்டது தெரிகிறது. எள், அங்கு எண்ணெய் எடுப்பதற்கு வளர்க்கப்ப ட்டன. அதே நேரம் அவர்கள் ஆளி விதை [Flaxseed] எண்ணெயும், மிருகங்களின் கொழுப்பில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட எண்ணெய்களும் பாவித்தார்கள். கிமு.3000 ஆண்டுகளின் துவக்கத்தில் பயிரிடப்பட்டு வந்த ஆளி விதை இதய நோய், புற்றுநோய், வலிப்பு மற்றும் நீரிழிவுக்கு அருமருந்து என்றும் சொல்கிறார்கள். மொகஞ்சதாரோவில் நல்லெண்ணெய் மற்றும் கடுகு எண்ணெய்கள் பயன்படுத்தப் பட்டதாக உணவியல் அறிஞர் கே.டி. ஆசயா [Dr. K.T. Achaya] குறிப்பிடுகிறார். இவைகளுக்கு நேரடியான ஆதாரங்கள் இல்லை என்றாலும், சிந்து வெளி மக்கள், தமது ஆபரணங்களை பல பழங்களின் வடிவங்களில் செய்து அணிந்தது உறுதிப்படுத்துகிறது.
ஹரப்பா நகரில் காணப்பட்ட சில களஞ்சியங்கள், அங்கு பெரும் அளவு தானியங்கள் உற்பத்தி செய்து இருக்கலாம் என்பதை பறை சாற்றுகிறது. சிந்து வெளியில் காட்டு இனங்களான காட்டுப் பன்றி, மான், ஒரு வகை மீன் சாப்பிடும் பெரிய முதலை [gharial also known as the gavial] போன்ற வற்றின் எலும்புகளும் கண்டு பிடிக்கப் பட்டுள்ளன, மற்றும் ஒரு சுவாரசியமான கண்டு பிடிப்பு வாழைப்பழம் ஆகும். என்றாலும் வாழை ஹரப்பாவில் வளர்க்கப்பட்டனவா அல்லது வர்த்தகம் மூலம் வாழைப்பழம் பெறப்பட்டனவா என்பது இன்னும் தெரியாது. மேலும் நியூ கினியாவின் குக் சகதிப்பகுதி யில் (Kuk swamp) நடந்த அகழ்வாராய்ச்சிகளின் படி அங்கு வாழை குறைந்தது கி.மு 5000 முதலோ அல்லது கி.மு 8000 முதலோ பயிரிடப் பட்டிருக்கலாம் என அறியப்படுகிறது. மொகஞ்சதாரோ, ஹரப்பாவுக்கு அந்நிய நாடுகளுடன் வணிகரீதியான உறவு இருந்த காரணத்தால், கிரேக்கம் மற்றும் மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் இருந்தும் உணவுப் பொருட்கள் அறிமுகமாகி யிருக்கின்றன. சுமேரியாவுக்கு இந்தியாவில் இருந்து எள் கொண்டு போகப்பட்டிருக்கிறது. ‘ராகி’ எனப்படும் கேழ்வரகின் தாயகம் உகாண்டா. ஆப்பிரிக்காவில் இருந்து மனித இடப்பெயர்வின் போது ராகியை இந்தியாவுக்குக் கொண்டு வந்திருக்கக் கூடும் என்கிறார்கள். கி.மு 1800-ல் ராகி இந்தியாவில் உணவு தானியமாக இருந்திருப்பதை அகழ்வாய்வுகள் நிரூபணம் செய்கின்றன.
நன்றி
[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]
பகுதி : 17 தொடரும்
👉அடுத்த பகுதியினை வாசிக்க அழுத்துக
Theebam.com: "தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்"- பகுதி:17
Theebam.com: "தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்"பகுதி: 01:
"FOOD HABITS OF TAMILS"
PART: 16
"Food Habits of Ancient Indus
valley people or Harappans"
The
Harappans who lived in the Indus Valley civilization did not pass down their
recipes, but they had various Terracotta pots of all shapes and sizes were
found at Mohenjo-Daro and other Indus Valley sites. Pots were probably used to
carry and store many different types of liquids and grains. Also, perforated
pots, they found along with others, may have been used for cheese making. Plate
with vertical sides. Copper and bronze plates were also found, probably used
exclusively by wealthy upper class city dwellers. Their main staples were wheat
and barley, which were presumably made into bread and perhaps also cooked with
water as a gruel or porridge. In some places, particularly Gujarat, they also
cultivated some native millets; possibly broomcorn millet, which may have been
introduced from southern Central Asia; Though they fed wild rice to their
cattle, and probably began to cultivate it, though rice does not become an
important crop until Post - Harappan times. The Harappans grew lentils and
other pulses (peas, chickpeas, green gram, black gram) also. The Harappans must
have eaten a range of fruit, vegetables and spices: these included a variety of
brassica, brown mustard greens, coriander, dates, jujube, walnuts, grapes,
figs; many others, such as mango, okra, caper, sugarcane, garlic, turmeric,
ginger, cumin and cinnamon, were locally available and probably grown or
gathered by the Harappans, but the evidence is lacking. However, fruits and
vegetables remains found in pots and pottery illustrations prove that banana,
date, gourd, pomegranate were in use. Sesame was grown for oil, and linseed oil
may also have been used. The people of the valley were habituated in creating
ornaments in the shape of various fruits which were found during excavation,
further supporting these facts. The granaries found at some Harappan cities
clearly indicate that cereals were produced in large quantity.
However, archaeological evidence from Indus Valley sites (c. 3300 BC to 1300 BC) in present-day India and Pakistan suggests that a purely vegetarian meal will not provide a complete picture of what the Harappan people ate. “To judge from the quantity of bones left behind, animal foods were consumed in abundance: Bones of wild species such as boar, deer, and gharial also known as the gavial, and the fish-eating crocodile, are also found in Indus valley and food historian K T Achaya recorded beef, buffalo, mutton, turtles, tortoises, gharials, and river and sea fish in his magisterial history of Indian food, Indian Food: A Historical Companion (Oxford University Press, 1994). Also, Achaya writes that oilseeds such as sesame, linseed, and mustard were also grown. Another interesting find is the banana, which was first cultivated in Papua New Guinea. It is not clear if banana was cultivated in the Harappan region or if it was obtained via trade with people in the East via the trading hubs of the ancient world.
Thanks
[Kandiah Thillaivinayagalingam,Athiady, Jaffna]
PART : 17 WILL FOLLOW
