ஒளிர்வு:59-புரட்டாதி த்திங்கள் - தமிழ் இணையசஞ்சிகை .;2015.

தீபம் வாசகர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம்.
நாம் வாழ்வில் முன்னேறாததற்கு முக்கிய காரணம் உடல் துன்பத்தை பெரிது படுத்துவதுதான்.
சோம்பல். விடா முயற்சியின்மை. தள்ளிப் போடுதல் போன்ற அனைத்து கெட்ட குணங்களுக்கும் ஆணி வேர் எது என்று பார்த்தால், உடல் படும் துன்பத்தை பொறுக்காமல் இருப்பது.
*இப்போது களைப்பாக இருக்கு. நாளைக்கு படிக்கிறேன்.
*அசதியா இருக்கு, அப்புறம் செய்யலாம்.
*முதுகு வலிக்குது, கண் எரியுது, கழுத்தெல்லாம் ஒரே வலி...வேலை மிகுதியால்  கையே உடைஞ்சிடும் போல இருக்கு, தலை வலிக்குது.........என்று உடல் துன்பத்தை பொறுக்காமல் இருப்பது தான் வெற்றிக்கும் உங்களுக்கும் இடையில் இருக்கும் தடைக் கல்.
நிறைய பேர் உடல் பயிற்சி செய்வது கிடையாது.  காரணம், உடல் வலிக்கும்.
காலையில் எழுந்திருக்க சோம்பேறித்தனம்.  இன்னும் கொஞ்ச நேரம் அப்படியே தூங்குவோமே என்ற உடல் சுகம்.
சான்றோர்கள், பெரியவர்கள் அப்படி இருப்பது இல்லை.
நீங்களும் மேலோனாக வேண்டும் என்றால், உடல் துன்பத்தை பொருட்படுத்தாதீர்கள்.
இலக்கம் உடம்பு இடும்பைக்கு என்று கலக்கத்தை 
கையாறாக் கொள்ளாதா மேல் 
-திருக்குறள் 
பொருள்:உடம்பு துன்பத்திற்கு இடமாவதே என்று தெளிந்த மேன்மக்கள், உடம்பிற்கு வந்த துன்பத்தைப்துன்பமாக எண்ணி மனந் தளரமாட்டார்.
கொஞ்சம் வலி பொறுங்கள்.
கொஞ்சம் அசௌகரியம் பொறுங்கள்.
கொஞ்சம் உடல் சுகத்தை குறையுங்கள்.
அன்றாட உங்கள் கடமைகளை அன்றைக்கே முடியுங்கள்.
வெற்றி உங்களது. 
.................................

Read More

Origins of Tamils?[Where are Tamil people from?]PART :82

From the Journey of Man of Spencer Wells,We find that the a race,higher in culture ,ancestors of the Indian clan,M20 the marker of the speakers of Dravidian languages in India,who belong to Haplogroup L,gradually made its way from the north or north-west ,probably through Baluchistan into the plain of the Indus,and thence ultimately passed down into the regions south of the Vindhya,where the four southern states lie.This race may be called the proto-dravidian.This first major wave of migration into India/southern India from the Middle East and southwestern Asia,around 30,000 years ago,would have encountered the earlier coastal migrants,bearers of the M130 genetic marker,saw Blacks with straight hair,low in culture,more or less by the physical features now known as dravidian,still living there.This early people,however,should more properly be termed pre-dravidian.This proto-dravidians mixed its blood to greater or less degree with that of the

earlier inhabitants,pre-dravidian. From these combinations have arisen the dravidians history.The M 20 is found at highest frequency in the populations of south,In some southern populations,even M20 reaches a frequency of over 50 per cent,while it is found only sporadically outside India.Today, the frequency of the Coastal marker is only around 5 per cent in southern India,and it falls in frequency as we move northward,while More than half of the Australian aborigines carry this M130 gene.This pattern suggests that the contribution from the coastal populations was minimal,at least on the male side.Hence we can safely assume that the M20 invaders took wives from the coastal population M130,but the coastal men were largely driven away,killed,or simply not given the chance to reproduce.Also the most of the pre-dravidian tribes in the countries south of the Vindhya adopted the speech of the proto-dravidians.The Himalayan Mountains separate the Indian subcontinent from north central Asia, so migration to and from the north was limited.The Indus River and the Sind desert present natural obstacles to the west,and the Arakan Mountains impede travel between the Indian subcontinent and southeast Asia.This relative isolation led,over time,to the emergence of distinct Dravidian racial characteristics.The history of every human population indicates they came from somewhere else at some point!One ethnic group might start speaking another language of a dominant people they relate to,and gradually lose their original language,but still consider themselves a separate people.Because of all these factors,we have about 10,500 ethnic groups,but only about 6700 languages Each time a group of humans move,recorded history indicates that there is intermarriage as well as conflict.

So a conquering people may become dominant by war,but will settle and over time in

most cases,the original inhabitants and the newcomers will gradually become one.The movement from Africa to Asia, then Europe happened several times.Asian groups moved farther east, and gradually most of the world was covered. There was movement back and forth out of Africa and back into Africa. Various waves of people moved in and out over the millennia.People who now live in Europe do not have the same exact set of genes of the people who now live in Africa.But neither of these are the original humans! Peoples now living in Africa likewise do not have the same exact set of genes of the original human family.Genes change – like populations change. Every new individual's genes are unique in the history of the world!The DNA sequence of any two individuals is 99.6 percent identical,regardless of which parts of the world their ancestors come from.Only about 10 percent of those differences [between individuals] are useful in predicting which populations you belong to"

What is Dravidian? Is it a culture, linguistic family or a race? Where did it originate? In Fertile Crescent,or in South India? When did it originate? 30,000 years ago,10,000 years ago or 4,000 years ago?Still the origion of the dravidians presents a buffling problem to the historions.It has been held by some scholars that the dravidians were the descendants of the primitive inhabitants of India.Relying on the similarity between Sumerian & Dravidian ethinic type,some scholars argue that the dravidians invaded India from western Asia through Baluchistan.Due importance should be attached to the fact that the speech of a Baluchi tribe,is Brahui,which bears close resemblance to the modern Dravidian language. Long before the beginning of the christian era the dravidian south had developed a cosiderable culture of its own and its inhabitants had developed themselves into powerful kingdoms,some of which carried on a thriving trade with western Asia,Egypt,and later with the Greek and Roman Empires.The chief of these were three Tamil kingdoms,the Andhras,Kalinga and Mahararastra.Also there is good ground for supposing that before the coming of the indo-Aryans,speakers of the dravidian languges predominate both in northern & southern India.Available literature suggest that the Dravidian culture and Proto-Dravidian language originated in the Eastern part of Fertile Crescent[ Sumeria],as the original home of Dravidian speakers and first spoken here some 10,000 years ago.This proposition then raises a question,whether Dravidian is not South Indian in origin.How did the people who migrated subsequently from Central Asia to India adopt Dravidian Linguistics?The migration of man is ancient and having occupied all the continents some 50,000 years ago,he diverged giving rise to racial features due to isolation.To conclude, I request all the great Tamil scholars,eminent archaeologist and mathematical experts to join together in this noble research to establish the glory of Tamil language and Tamil race to the whole world. 

-Ended ............................-Ended .......................................-Ended ..................................-Ended ...

Read More

தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்/பகுதி;01

[தொகுத்தது:கந்தையாதில்லைவிநாயகலிங்கம்]

இந்த தொடர் திராவிடர்களின்,குறிப்பாக தமிழர்களின் உணவு பழக்கங்கள் பற்றி,முடிந்த அளவு மனிதனின் ஆரம்ப காலத்தில் இருந்து,சுமேரிய தமிழர்கள்,ஹரப்பா-மொகெஞ்சதாரோ தமிழர்கள்,சங்க தமிழர்கள்,மத்திய கால அல்லது பக்தி கால தமிழர்கள் ஊடாக ஆய்வு செய்யவுள்ளது.பெரும்பாலான திராவிடர்கள் வாழும் தென் இந்தியா மிளகு,கிராம்பு, ஏலம்,இலவங்கம்[கருவா] போன்ற பல வகையான வாசனைத் திரவியங்களின் உற்பத்தி இடமும் ஆகும்.உண்மையில், மிளகு போன்றவை இங்குதான் முதலில் வளர்ந்தன.திராவிடர்களின் முக்கிய உணவு,பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாக,இன்று வரையும்-அரிசி,அவல்,பொரி,மா,இப்படி பல வகையான வேறுபாடுகள் கொண்ட-நெல் அரிசி உணவை அடிப்படையாக கொண்டது.அது மட்டு அல்ல,காலப்போக்கில்,தென் கிழக்கு ஆசியாவினதும்,சில இஸ்லாமிய ஐதராபாத் நவாப் காலத்து சமயலும் திராவிடர்களின் உணவு பழக்கங்களில் சில தாக்கங்களை உண்டாக்கின.என்றாலும் பொதுவாக,திராவிடர்களின் சமையலறை தனித்துவமாகவும் கலப்பு அற்றதாகவும் கடந்த 6000 ஆண்டுகளாக இருந்து வருகிறது.இன்றைய நவீன கால திராவிடர்களின் உணவை இரு வகையாக பிரிக்கலாம்.அவை சைவம்,அசைவம் ஆகும்.மரக்கறி உண்பதை சைவம் என்றும்,மச்சம் உண்பதை அசைவம் என்றும் பொதுவாக கருதப்படுகிறது.என்றாலும் இறைச்சியும் மீனும் கிட்டத்தட்ட எல்லோராலும் குறைந்த அளவிலேயே சாப்பிடப்படுகிறது.இதற்கு முக்கிய காரணம் விலை அதிகமாக இருப்பதும்,அதே நேரம் மரக்கறிகள் ஒவ்வொரு தோட்டத்திலும் வளர்வதும் ஆகும்.அரிசி முக்கிய உணவாக இருப்பதுடன் தென் இந்தியா, இலங்கை கரையோர பகுதி மக்களின் உணவில் மீனும் முக்கிய இடத்தை வகிக்கிறது.மேலும் பல விதமான கடல் உணவுடன்,ஒரு முக்கிய உணவு சமைப்பதற்குப் பயன்படும் கூட்டுப்பொருளாக,தேங்காயும் கேரளம்,கடலோர கர்நாடகம், இலங்கை போன்ற பகுதிகளில் காணப்படுகிறது.அதே நேரம்

இன்சுவை மிகுந்த ஊறுகாய்,காரமான நறுமண கறிகள், மிளகாய் தூள் தாராளமாக பயன்படுத்துதல் போன்றவை ஆந்திர உணவு வகைகளில் அதிகமாக காணலாம்.பொதுவாக ஆந்திரா சாப்பாடு என்று சொன்னாலே பலருக்கு கண் எரியும்.தென் இந்தியா முழுவதும் தோசை,இட்லி(இட்டளி), உத்தப்பம் போன்றவை மிகவும் பிரபலமானவை.உதாரணமாக,தமிழ் நாட்டில் இட்லி,தோசை,பொங்கல்,சாம்பார்,வடை போன்றவை பொதுவான காலை உணவாக உள்ளது,அதே நேரத்தில்-தீவின் வடக்கு கிழக்கு பகுதிகளிற்கு இடையிலான வேறுபாடுகளுடன்-இலங்கை தமிழ் உணவுகள்,இந்தியா தமிழ் உணவில் இருந்து பலவகையில் தனித்துவமாக உள்ளது. மதிய உணவிற்கு சோறும் கறியும் பரவலாக இருப்பதுடன்,காலை உணவிற்கும்,இரவு உணவிற்கும் அரிசி மாவினால் அதிகமாக 12 சதம மீட்டர் விட்ட, வட்ட வடிவில் தயாரிக்கப்பட்ட இடியப்பமும் தக்காளி சொதியும் கறியும்

இலங்கையில் [கேரள மாநிலத்திலும் ],அதிக அளவில் காணப்படுகிறது.அத்துடன் மூங்கிலால் செய்யப்படும் பிட்டுக் குழலில் அல்லது பனையோலையினால் செய்யப்பட்ட கூம்பு வடிவான நீற்றுப் பெட்டியில் அவித்த அரிசி மாவு,தேங்காய்த் துருவல் கொண்ட பிட்டும்[புட்டும்],வெள்ளையப்பம், பாலப்பம், முட்டையப்பம் என பல வகைகளில் சுடப்படும் அரிசி மா அப்பமும் இலங்கை தமிழர்களிடம் பிரபலமானவை.மேலும் தேங்காய் பாலும் உறைப்பு கூடிய மிளகாய் தூளும் பெரும்பாலும் அங்கு சமையலுக்கு பாவிக்கப்படுவதுடன்,பல தரப்பட்ட

ஊறுகாய்[அச்சாறு],வடகம் மற்றும் மாவுடன்,பணை

வெல்லம்,எள்,தேங்காய்,நல்லெண்ணெய் போன்றவைகளை முதன்மை யாக பாவித்து வீட்டில் செய்யப்பட்ட பயத்தம் பணியாரம்,மோதகம்/கொழுக்கட்டை,பால்ரொட்டி,முறுக்கு,அரியதரம்,அவல் போன்ற  இனிப்பு வகைகள்,வேறு பிற சிற்றுண்டிகள் தனித்துவான மண் வாசனையை அவர்களுக்கு கொடுக்கிறது.இலங்கை மக்களால் மிக மிக விரும்பி உண்ணப்படும் இனிப்பு  சீனி அரியதரம் அல்லது அரியதரம் ஆகும்.இது திருமணம் போன்ற கலாச்சார வைபவங்களில் மிகமிக முக்கிய இடத்தை வகிக்கிறது.

தமிழர்களின் நாளாந்த உணவு மிக எளிமையானது.அது அதிகமாக வேகவைத்த அரிசி[சோறு],சாம்பார்[தமிழ் நாடு] அல்லது வேகவைத்த அரிசி[சோறு],சொதி,மரக் கறி[இலங்கை தமிழர்] ஆகியவற்றுடன்,மீன் அல்லது இறைச்சி[அசைவ உணவாளர் களுக்கு],ரசம்,தயிர் போன்றவற்றை கொண்டுள்ளது.சிறப்பு சந்தர்ப்பங்களில்-அரிசி,பால்,சவ்வரிசி,சேமியா,சக்கரை,ஏலக் காய்,முந்திரிப்பருப்பு  முதலியவற்றைக் கொண்டு செய்யப்படும் ,பாயாசம் பரிமாறப்படுகிறது.இன்றைய நவீன கால தமிழ் சமையல் வகையில் காபி[குழம்பி],தேநீர் போன்றவை முதன்மை குடிப்பழக்கமாக மாறியுள்ளது.இது பெரும்பாலும் காலை உணவுடனும் சிலவேளை இரவு உணவுடனும் குடிக்கப்படுகிறது.வளமான,செல்வம் மிக்க குடும்பத்தில் கூட நாளாந்த சாப்பாட்டில் பெரும் வேறுபாடு காணமுடியாது.ஆனால்,விருந்தினர்கள் அவர்கள் வீட்டில் வரும் பொழுது அல்லது திருமண வைபவம் நடை பெரும்பொழுது முற்றிலும் வேறுபாடாக,அங்கு இன்சுவை சாப்பாடு பரிமாறப்படும்.அது மட்டும் அல்ல, அங்கு பரிமாறப்படும் உணவு அவர்களின் செல்வ நிலையை காட்டுவதாகவும் இருக்கும்.இன்று நகர்ப் புறங்களில் துருப் பிடிக்காத உருக்கினால் செய்யப்பட்ட கரண்டி,முள்கரண்டி,உணவு கலன்கள் போன்றவை பாவிக்கப்பட்டாலும் ஒரு விழா, சடங்கு என்பனை நடை பெரும்பொழுது,பாரம்பரிய முறைப்படி அனை வருக்கும் தலை வாழை இலையில் அறுசுவை உணவு பரிமாறப்படுகிறது.இங்கு விருந்தினருக்கு முன்னால் இலையின் நுனி-பொதுவாக வலது கை பாவிப்பவர்கள் பெரும்பாலும் இருப்பதால்-இடது பக்கம் இருக்கக்கூடியதாக வைக்கப்படுகிறது.வாழை இலையில் உணவு பரிமாறல் 3000 ஆண்டு பழமை வாய்ந்ததாகவும்,ஆகக் குறைந்தது கட்டாயம் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே பரவலாக தமிழர் வாழ்விடங்களில் பாவிக்கப்பட்தாகவும் இருக்கலாம் எனவும் அறியப்படுகிறது.ஆகவே இது-வாழையிலையில் பரிமாறல்-ஒரு வரலாற்று ரீதியான காரணத்தையும் கொண்டுள்ளது.வாழை இலையை,அது பெரிய பரப்பளவை கொண்டதாக இருப்பதால்,அதில் உணவு பரிமாறல் இலகுவாக இருந்ததாலும்,மேலும் தண்ணீரை அதன் மேல் தூவுவது அல்லது தெளிப்பது மூலமே இலகுவாக கழுவக்கூடியதாக இருந்ததாலும்,அதனால் சுகாதார மானதாக அமைந்ததாலும்,அதே நேரம் இது நீர் உறியாதன்மையை கொண்டிருப்பதாலும் மற்றும் சில நன்மை பயக்கும் காரணங்களாலும் எமது முதாதையர்கள் இதை தெரிந்து எடுத்து இருக்கலாம்.திராவிடர்களின் உணவு பொதுவாக பல நீர் வகைகளை கொண்டவை,மற்றும் அகன்ற இடமும் தேவைப்படுகிறது.ஆகவே தாமரை இலையை அல்லது வேறு இலைகளை விட இது மிகவும் பொருத்தமாக அன்று இருந்து இருக்கும்.மேலும் இவ் வாழை இலையில் சூடான உணவுகளை பரிமாறும் போது,அது நல்ல நறுமணத்தை கொடுத்து ரசம் போன்ற சில உணவுகளின் சுவையையும் கூட்டுகிறது.முன்னைய,பண்டைய நாட்களில்,வீட்டின்,சமையல் அறையின் தரைகள் களி மண்ணால் அல்லது சாணத்தால் அல்லது இரண்டாலும் மெழுகப்பட்டதாக இருந்தன.ஆகவே எறும்புகள் இலகுவாக சாப்பாட்டு இலைக்கு ஊர்ந்து வரக்கூடியதாக இருந்தன.எனவே அவையை தடுக்கும் பொருட்டு அன்றைய நாட்களில் இலையை சுற்றி,சாப்பிட தொடங்கும் முன்பு நீர் தூவப்பட்டன என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.இரண்டாம் அல்லது மூன்றாம் நுற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட சிலப்பதிகாரம்,6]கொலைக்களக் காதை,41-43,வாழை இலையில் உணவு பரிமாறப்பட்டதை,"தண்ணீர் தெளித்துத் தன் கையால் தடவிக் குமரி வாழையின் குருத்தகம் விரித்தீங்கு அமுத முண்க அடிக ளீங்கென"என்று குறிக்கிறது.அதாவது,தனது கையினால் குளிர்ந்த நீரைத் தெளித்து மெழுகி,ஈனாத வாழையின்[குமரி வாழையின்] குருத்தினை விரித்து அதன்கண் உணவினைப் படைத்து அடிகாள் இவ்விடத்து உண்டருள்க என்று சொல்ல, என்கிறது இந்த வரிகள்.அது மட்டும் அல்ல,சிலப்பதிகாரத்திற்கு முன்பே எழுதப்பட்ட புறநானுறு-168[11-12] கூட, "கூதளங் கவினிய குளவி முன்றில் செழுங் கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்" என்று கூறுகிறது.அதாவது,-காட்டு மல்லிகை மணக்கும் முற்றத்தில் வளமான குலையையுடைய வாழையின் அகன்ற இலையில் இட்டுப் பலரோடும் பகிர்ந்து உண்ணும்-என்கிறது.இவை அனைத்தும் வாழை இலை நீண்ட காலமாக உணவு சாப்பிட ஒரு தட்டு போல் பாவிக்கப் பட்டதை சுட்டிக்காட்டுகிறது.

இன்றைய வலைத்தளத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட ஒரு பாடல்,வாழை இலை விருந்து ஒன்றை வர்ணிக்கிறது.இதை "இந்திரா ரெங்கநாதன்" என்ற ஒரு பெண்மணி "PoemHunter.com"என்ற வலைதளத்தில் ஆங்கிலத்தில் பதித்துள்ளார். "நேர்த்தியாக வெட்டப்பட்ட பளிச்சிடும் வாலில்லா பச்சை மீன் போன்ற வாழையிலையில்,மாணிக்கம் போல் பிரகாசிக்கும் நீரை தெளித்து,"-என்று ஆரம்பித்து-"விருந்தளித்து போற்றப்பட்ட,தேவைக்கும் அதிகமான உணவு வகைகள்,வாழையிலை யின் விளக்கமுடியாத சுவை,இவையை அனுபவித்த வயிற்றின் வெளிப்படையான எண்ணம்,ஏப்பமாக போகிறது என்கிறார் அந்த பாடல் ஆசிரிகை.    

"Gleaming, green and live 

Like a tailless fish alive 

Neatly cut and placed 

Gemming sheen of water sprinkled... 

Wished varieties cooked and brought on 

Dished up with many a pattern 

Items sweetened and savoured 

The Tamilian way innovated 

Served on sweetly first paayasam 

Of course hand to mouth a culinary mannerism 

Delightful pachdis sugar and salt varied next 

Delicious curries dry and semi-solid next 

Incoming pappads, crisp vegetable chips and pickle 

Following fudges and ladoos and like many to tickle 

Spooned in the centre hot rice 

Mixed with sambar so spice 

Rowed up curries in-between morsels 

Put into mouth, divine and dainty handsels 

Next helping…rice and rasam too hot 

Second helping…vegies to fill the heart 

Sweet break... 

Paayasam, much more to take 

On and on...' No' to brake 

Ending with rice and curd 

Touchy pickles dotted and tasted 

A meal of regale admired 

A menu of plethoric choices 

The banana leaf's magic flavours 

The stomach's cliche 

Yeaaaave...belch" 

[-By Indira Renganathan/ poemhunter.com-]  

பகுதி/PART :02 தொடரும்/WILL FOLLOW

Read More

உங்கள் கைபேசியின் சத்தம் அதிகமாக்க என்ன வழி?

Read More

உழவும் பசுவும் ஒழிந்த கதை

ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவை ஆக்கிரமித்த பின் இங்குள்ளவை பற்றி அவர்கள் ஆச்சரியப்பட்ட விஷயங்கள் இரண்டு. ஒன்று குருகுலக்கல்வி, மற்றொன்று நமது பாரம்பரிய விவசாயம். அப்போதைய பிரிட்டிஷ் இந்திய கவர்னரான ராபர்ட் கிளைவ் நம் விவசாய முறையைப் பற்றி நீண்ட விரிவான ஆய்வு செய்தார். இந்திய விவசாய முறை பிரிட்டிஷாரைச் சார்ந்திருக்கவும் அவர்களுக்குச் சாதகமாகவும் மாற்ற நினைத்தார்.

அவருடைய ஆய்வின்படி, இந்தியக் கால்நடைகள், குறிப்பாக, பசுக்கள்தான் நமது விவசாயத்தின் முதுகெலும்பு. பசுக்கள் இல்லை என்றால் இந்திய விவசாயம் அழியும். இப்பசுக்களை அழித்துவிட்டால் விவசாயம் அழிவுப்பாதையை நோக்கித் திரும்பும். அதன் மூலம் ரசாயன உரங்களுக்காகவும், பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளுக்காகவும், ஆங்கிலேயர்களைச் சார்ந்திருக்கும் நிலை ஏற்படும் என உணர்ந்தார்.

நமது பசுக்களின் சாணம் நல்ல சத்தான உரமாகவும், அவற்றின் சிறுநீர் சிறந்த பூச்சிக்கொல்லியாகவும் காலம்காலமாக நம்மால் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்தது. பசுக்கள் அழிந்தால் இந்தியர்கள், உரத்துக்கும், பூச்சிக்கொல்லி மருந்துக்கும் ஆங்கிலேயரைச் சார்ந்து நிற்கும் நிலை உருவாகும் என முடிவு செய்தார்.

இப்படித்தான் ஆங்கிலேய நாட்டின் உரங்கள் இங்கு நுழைந்தன. நமது பசுக்களின் சாணத்தையும், சிறுநீரையும் பயன்படுத்தி ஒரு ஏக்கருக்கு 54 குவிண்டால் அளவுக்குச் சத்தான அரிசியை நாம் உற்பத்தி செய்தோம்.

இதை அறிந்து, 1760- இல் ராபர்ட் கிளைவ், பசுக்களை கொல்லப் பசுவதைக் கூடங்களை (ஸ்லாட்டர்ஹவுஸ்) இந்தியாவில் நிறுவினார். நாளொன்றுக்கு 30 ஆயிரம் பசுக்கள் வீதம் ஒரு ஆண்டில் ஒரு கோடிப் பசுக்களைக் கொன்றார். அவர் இந்தியாவை விட்டுச் செல்வதற்கு முன் இதேபோல பல கூடங்களை நிறுவினார். இதன் மூலம் லட்சக்கணக்கான பசுக்கள் உணவுக்காகக் கொல்லப்பட்டன.

அக்காலத்தில் பெரும்பாலான பகுதிகளில் நம் மக்கள் தொகையைவிட பசுக்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருந்தது. இதன் மூலம் உணவுதானிய உற்பத்தி தடையின்றி நடந்தது. 1910-ஆம் ஆண்டு நம் நாட்டில் 350 பசுவதைக்கூடங்கள் இரவும், பகலும் இயங்கின.

பசுக்களின் எண்ணிக்கை படிப்படியாகக் குறைந்ததும் நாம் ரசாயன உரத்துக்கு அவர்கள் வாசலை நாடிய நிலை உருவானது. இதன் மூலம் யூரியாவும், பாஸ்பேட் உரங்களும் உள்ளே நுழைந்தன.

நம் நாடு சுதந்திரம் அடைந்தபின் பசுமைப்புரட்சி என்ற பெயரில் பெருமளவு ரசாயன உரங்களைப் பயன்படுத்தி உற்பத்தியைப் பெருக்கினோம். அதன் பக்கவிளைவுகளை இன்று அனுபவிக்கிறோம்.

ஒருமுறை நிருபர் ஒருவர் இந்த பசுவதைக் கூடங்கள் பற்றி மகாத்மா காந்திஜியிடம் கேட்டபோது, “இந்தியா சுதந்திரம் அடையும் நாளில் அனைத்து பசுவதைக் கூடங்களும் மூடப்படும்’ என்றார். 1929-ஆம் ஆண்டு நேரு ஒரு பொதுக்கூட்டத்தில் பேசுகையில், “நான் இந்தியாவின் பிரதமரானால் இங்குள்ள பசுவதைக் கூடங்களை மூடுவதே என்னுடைய முதல் வேலையாக இருக்கும்’ என்றார்.

இதில் மிகப்பெரிய சோகம் என்னவென்றால் 1947-க்கு பின் 350 பசுவதைக்கூடங்கள் என்ற நிலையில் இருந்து, 36 ஆயிரம் பசுவதைக்கூடங்கள் என்ற நிலைக்கு இப்போது முன்னேறிவிட்டோம்.

இன்று அதிநவீன இயந்திரங்களால் ஆன வதைக்கூடங்கள் நிறுவப்பட்டு, ஒரு மணி நேரத்தில் பத்தாயிரம் பசுக்கள் என்ற அளவில் வதை செய்யும் திறனுடன் இரவும், பகலும் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. சாப்பாட்டுக் கறிக்காகவும், தோலுக்காகவும் லட்சக்கணக்கான பசுக்கள் கொடூரமாகக் கொல்லப்படுகின்றன.

தில்லியில் மட்டும் 11 ஆயிரம் பசுவதைக் கூடங்கள் சட்டத்துக்குப் புறம்பாக இயங்குகின்றன, இங்கு மட்டும் நாளொன்றுக்கு இரண்டு லட்சம் பசுக்கள் கொல்லப்படுகின்றன. நமது நாட்டுப் பசுக்களின் இனமே கருவறுக்கப்படும் சூழல் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

கால்நடைகளுக்கு பசுந்தீவனம், வைக்கோல் குறைந்துகொண்டே வருகிறது. மேய்ச்சல் நிலமும் மறைந்து கொண்டே வருகிறது. முந்தைய ஆட்சியில் நிலமற்ற விவசாயிகளுக்கு இரண்டு ஏக்கர் நிலம் திட்டத்தில் இருந்த புறம்போக்கு நிலங்களும் மறைந்துவிட்டன.

அறிவியலார்கள் மற்றும் பிராணிகள் நல அமைப்பினர்களின் புள்ளி விவரப்படி நம் நாட்டில் உள்ள 72 மில்லியன் (ஒரு மில்லியன் என்றால் பத்து லட்சம்) உழவு மற்றும் வண்டி மாடுகள், 27 மில்லியன் மெகாவாட் சக்தி அளவுக்கு உடல் உழைப்பை நமக்குக் கொடையாக அளிக்கின்றன. இந்த உழைப்பின் மூலம், அதே அளவு சக்தியை உற்பத்தி செய்ய நிலக்கரி மற்றும் மற்ற மூலப்பொருள்களை சேமிக்கின்றன.

இக்கால்நடைகளால் ஓராண்டுக்கு 100 மில்லியன் டன் காய்ந்த சாணம் நமக்குக் கிடைக்கிறது. இதன் மதிப்பு 20 ஆயிரம் கோடி ரூபாய். இச்சாணம் கிடைப்பதால் 50 மில்லியன் டன் விறகு சேமிக்கப்படுகிறது. இதனால் மரங்கள் அதிக அளவுக்கு வெட்டப்படாமல் தவிர்க்கப்படுவதுடன், இயற்கைச் சூழலும் பாதுகாக்கப்படுகிறது. இந்த 73 மில்லியன் கால்நடைகளும் கறிக்காகவோ, தோலுக்காகவோ கொல்லப்பட்டால் நமக்கு 7.3 மில்லியன் டிராக்டர்கள் தேவைப்படும். இதற்கு 2 லட்சம் கோடி ரூபாய் முதலீடு தேவைப்படும். அவற்றை இயக்குவதற்கு 2 கோடியே 37 லட்சத்து 50 ஆயிரம் டன் டீசல் தேவைப்படும். இதன் மதிப்பு ஒரு லட்சம் கோடி ரூபாய்.

இந்த அளவு டீசலைப் பயன்படுத்துவதால் காற்று மாசுபாடு மற்றும் புவி வெப்பமயமாதல் அதிகரிக்கும். அது மட்டுமன்றி பால் மற்றும் பசு சார்ந்த பொருள்களையும் இறக்குமதி செய்கிறோம். ஒரு நவீன மாடு வதைக் கூடத்திற்கு அதைச் சுத்தம் செய்ய தண்ணீர் அளவு ஒரு நாளைக்கு இரண்டு லட்சம் லிட்டர். இது பல லட்சம் மக்களின் குடிநீர்த் தேவையைப் பூர்த்தி செய்யும் தண்ணீர் தட்டுப்பாடும் எரிசக்தி தட்டுப்பாடும் உள்ள நம் நாட்டில் இயற்கையின் கொடையாகக் கிடைத்த இந்த கால்நடைச் செல்வங்களைக் கொல்வதை இனிமேலும் பார்த்துக்கொண்டு இருக்க கூடாது.

உலக மக்களுக்கு சாப்பிடும் இறைச்சியில் ஆண்டுதோறும் 35% மாட்டு இறைச்சியே இந்தியா ஏற்றுமதி செய்கிறது..

மாடுகள் வதைபடுவதை தடுப்போம்..

Read More