[Compiled by: Kandiah Thillaivinayagalingam]
Food Habits of Ancient Sangam Tamils-continuing..........
Eating of fish,mutton,beef,venison,meat in general is found in many references in the ancient Tamil literature.Though,emphasis has been given for food produced with the combination of water and earth and thus,rice eating or vegetarian food.it is evident that a differentiation between vegetarian and non-vegetarian food was not made in those days.Surprisingly, there have been many references which reveal about mixing of both vegetarian and non-vegetarian food together and taking by the ancient Tamils.There are many archaeological evidences found at Neolithic and megalithic burials prove the mixed food habit of the ancient Tamils.Also found different hunting implements,charred bone showing roasting of meat,cut marks on the bones proving the extraction of marrow from them etc This again goes to prove that religious restriction was not there or religion did not play any role in the food habits.The transition from beef-eating to cow deification leading to banning of the former must have taken place during the complete change over of the social factors with the strong religious and political conditions and compulsions during the Medieval period,when, the society should have been conducive and favourable enough to accept such change.
In one of the sangam poem Perumpanattuppadai[பெரும்பாணாற்றுப்படை],the
poet gives graphic details about the life of ancient Tamils and their food habits as the bards travel through various landscapes on the way to the capital city Kanchipuram.There are no detailed recipes in these poems,but they provide abundant information of the culinary culture of the time. As the bards go through the spacious forest paths, there are huts with roofs made of thatched leaves of eenthu (dates) palms[ஈத்து இலை வேய்ந்த எய்ப்புறக் குரம்பை]. The women of these huts dig the ground with spades with caps of iron and raise the dust of black-soiled barren lands and take out the soft rice grains stored in the ground[உளிவாய்ச் சுரையின் மிளிர மிண்டி,இருநிலக் கரம்பைப் படு நீறு ஆடி,நுண் புல் அடக்கிய வெண் பல் எயிற்றியர்] .They pound this rice with ulakkai (pestles) short and strong in urals (mortars) made in the ground.They draw water from the wells and add to the un-sifted rice along with white meat in an old pot with a broken rim on a broken stove[நீழல்
முன்றில் நில உரல் பெய்து,குறுங்காழ் உலக்கை ஓச்சி நெடுங்கிணற்று,வல் ஊற்று உவரி தோண்டி தொல்லை, முரவுவாய்க் குழிசி முரிஅடுப்பு ஏற்றி,வாராது அட்ட வாடு ஊன் புழுக்கல்].The minstrel advices the panars[minstrel] that if they say they are the subjects of the lord of the hills who wears war anklets on his legs,the forest women will feed them abundant food served on teak leaves[செவ்வரை நாடன் சென்னியம் எனினே,தெய்வ மடையின் தேக்கிலைக் குவைஇ நும்,பைதீர் கடும்பொடு பதம் மிகப் பெறுகுவிர் ].At the fort of the forest dwellers in many homes they will serve red rice grown in uplands that look like red berries of eenthu palms along with poriyals (stir fried) made of the flesh of iguana[கொடு வில் எயினக் குறும்பில் சேப்பின்,களர் வளர் ஈந்தின் காழ் கண்டன்ன,சுவல் விளை நெல்லின் செவ்அவிழ்ச் சொன்றி,குமலி தந்த மனவுச்சூல் உடும்பின்,வறைகால் யாத்தது வயின் தொறும் பெருகுவிர்].In the kurinchi region the thieves who steal cattle sell them to buy sweet rice liquor and enjoy it along with meat of sturdy goats[கேளா மன்னர் கடிபுலம் புக்கு,நாள்ஆ தந்து நறவு நொடை தொலைச்சி,இல்அடு கள்இன் தோப்பி பருகி,மல்லல் மன்றத்து மதவிடை கெண்டி].
During the sangam period,Inland trading was conducted primarily through barter in busy market places.Paddy was the most commonly accepted medium of exchange,followed by purified salt.Honey and roots[edible yams] were exchanged for fish liver oil and toddy[arrack],while sugarcane and rice flakes were traded for venison and toddy.Poems in Purananuru describe the prosperous house in Pandya land well stocked with paddy that the housewife had exchanged for grams and fish.For example,In Akananuru 140,lines,We find that an innocent daughter of a salt merchant,walks through the settlement with salt, swaying her hands, jingling her round,bright bangles and shouting, “equal measure of white grainy salt for rice paddy!”[காதல் மட மகள்,சில் கோல் எல்வளை தெளிர்ப்ப வீசி,நெல்லின்
நேரே வெண் கல் உப்பு எனச்,சேரி விலைமாறு கூறலின் ] In the region where cattle herders lived,small goats were tied to posts in front of their huts.The women churned yogurt to make butter and carried it in pots to the market to sell[புலிக்குரல் மத்தம் ஒலிப்ப வாங்கி,ஆம்பி வால்முகை அன்ன கூம்பு முகிழ்,உறை அமை தீம் தயிர் கலக்கி நுரை தெரிந்து,புகர்வாய்க் குழிசி பூஞ்சுமட்டு இரீஇ,நாள் மோர் மாறும் ].They fed their families with the money earned from selling buttermilk.The minstrel advices the panars that if they ask for food, these women will feed them fresh millet cooked in milk along with white avarai beans [குடி வயிற் சேப்பின்,இருங்கிளை ஞெண்டின் சிறுபார்ப்பு அன்ன, பசுந்தினை மூரல் பாலொடும்
பெறுகுவிர்].If they walk further they will see tall cattle sheds and grain granaries in the front yard that resembles elephants.If the bards stay here where hunger is unknown,they will get white rice along with well fried flesh of domestic fowl[தொல்பசி அறியாத் துளங்கா இருக்கை,மல்லல் பேர்ஊர் மடியின் மடியா ,வினைஞர் தந்த வெண்ணெல் வல்சி,மனைவாழ் அளகின் வாட்டொடும் பெறுகுவிர் ].
PART :17 WILL FOLLOW...................................................................
0 comments:
Post a Comment