"ஏமாற்றும் காதல்"- சிறு கதை

ஒரு காலத்தில் இலங்கையின் ஒரு அழகிய கடற்கரை நகரத்தில் ராஜ் என்ற இளைஞன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் ஒரு அன்பான மற்றும் பாரம்பரிய குடும்பத்தின் ஒரே குழந்தை. ராஜ் தனது வசீகரம், புத்திசாலித்தனம் கடலின் மீது ஆழ்ந்த அன்பு, தாராள மனப்பான்மை மற்றும் அன்பான புன்னகைக்காக அவனது கிராமம் முழுவதும் அறியப்பட்டான். ராஜ் உள்ளூர் புத்தகக் கடையில் சுமாரான வேலையில் இருந்தான், அங்கு அவன் தனது நாட்களை புத்தகங்களில் மூழ்கி, வாடிக்கையாளர்களுக்கு சரியான வாசிப்பைக் கண்டறிய உதவினான்.

சமீபத்தில் அவனது கிராமத்திற்குச் சென்ற அழகிய பெண்ணான மாயாவை சந்தித்த ராஜின் வாழ்க்கையில் எதிர்பாராத திருப்பம் ஏற்பட்டது. மாயாவை சுற்றி ஒரு மர்மம் இருப்பது அவனுக்கு அப்ப தெரியாது. துடிப்பான பெண்ணான அவளது வசீகரிக்கும் வனப்பு உடனடியாக ராஜின் கவனத்தை ஈர்த்ததுடன் அவளுடைய அழகு மற்றும் உண்மையான ஆளுமைத் தோற்றத்தில் அவன் திகைத்தான்.

"வில் ஒக்கும் நுதல் என்றாலும், வேல்

     ஒக்கும் விழி என்றாலும்,

பல் ஒக்கும் முத்து என்றாலும்,

     பவளத்தை இதழ் என்றாலும்,

சொல் ஒக்கும்; பொருள் ஒவ்வாதால்;

     சொல்லல் ஆம் உவமை உண்டோ?

"நெல் ஒக்கும் புல்" என்றாலும்,

     நேர் உரைத்து ஆகவற்றோ!"

வில்லைப் போல் நெற்றி என்றாலும், வேலைப் போன்ற விழி என்றாலும்,  முத்தை போன்ற பல் என்றாலும், பவளத்தை இதழ் என்றாலும், சொல்வதற்கு வேண்டுமானால் நல்லா இருக்கும், ஆனால் அர்த்தம் சரியா வராது. அவளின் அழகை சொல்ல ஒரு உவமை உண்டா ? புல்லு, நெல்லை போல இருக்கும் என்றாலும் அது ஒரு சரியான விளக்க, பொருள் ஆகாது.  உவமை என்பது உயர்த்திச் சொல்வது. அப்படி பார்த்தால் சீதையின் அழகுக்கு எதை உதாரணமாக சொல்வது ? எல்லாவற்றையும் விட அவளின் அழகு உயர்வாக இருக்கிறது. எதைச் சொன்னாலும் அவளின் அழகு அதையும் விஞ்சி நிற்கிறது.

கம்பன் திணறினான். அப்படித்தான் ராஜும் திணறினான். ராஜும் மாயாவும் அவர்களின் அறிமுகத்தின் பின், ஒன்றாக அதிக நேரம் செலவழித்ததால், அவர்கள் கவிதை, இசை மற்றும் பொது விடயங்களின் மீது பகிரப்பட்ட தங்களது விருப்பங்களை கண்டறிந்தனர். ஒவ்வொரு நாளும் அவர்களது தொடர்பு வலுவடைந்தது, மேலும் ராஜ், தன்னை அறியாமலே மாயாவை ஆழமாக காதலிப்பதைக் கண்டான்.

ராஜ் மற்றும் மாயாவின் காதல் சூடான இலங்கை வெயிலில் மலர்ந்தது. அவர்களின் நாட்கள் சிரிப்பாலும், இரவுகள் கிசுகிசுப்பான வாக்குறுதிகளாலும் நிரம்பியிருந்தன. அவர்கள் அடிக்கடி மணற்பாங்கான கரையோரங்களில் உலாவுவார்கள், இந்தியப் பெருங்கடலின் முடிவில்லாத விரிவைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்கள், அவர்களின் இதயங்கள் தங்கள் காலடியில் மெதுவாகப் படும் அலைகளைப் போல பின்னிப் பிணைந்தன. எதுவும் அவர்களைப் பிரிக்க முடியாது என்று தோன்றியது.

ஒரு நாள், மாயா தன் கனவுகளையும் லட்சியங்களையும் ராஜுவிடம் பகிர்ந்து கொண்டாள். தான் ஆடம்பர மற்றும் செல்வச் செழிப்பான வாழ்க்கையை வாழ என்றுமே விரும்புவதாக அவள் விளக்கினாள். அவளுடைய வார்த்தைகள் தற்காலிகமாக இருக்கலாம் என்று அவன் அதை பெரிதாக பொறுப்படுத்தவில்லை. ஏனென்றால், உண்மையான காதல் எந்த தடையையும், ஆரம்ப விருப்பங்களையும் வெல்லும் என்று அவன் நம்பினான்

மாதங்கள் செல்ல செல்ல, மாயா மீதான ராஜின் காதல் வலுவடைந்தது, தங்கள் இருவராலும் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை உருவாக்க முடியும் என்று நம்பி, அவளுக்கு முன்மொழிய முடிவு செய்தான். ராஜு தன் பெற்றோர்களின் உதவியாலும் அவர்களுக்காக ஒரு சிறிய ஆனால் அழகான வீட்டை வாங்குவதற்கு விடாமுயற்சியுடன் கவனமாக சேமிக்க திட்டமிட்டான்.

காதல் முன்மொழிவு நாள் வந்தது, ராஜு மாயாவை இந்தியப் பெருங்கடலைக் கண்டும் காணாத ஒரு அழகிய இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றான். சூரிய அஸ்தமனம் வானத்தை இளஞ்சிவப்பு மற்றும் ஆரஞ்சு வண்ணங்களில் வரைந்து இருந்து, அவனது அன்பின் அறிவிப்புக்கு சரியான பின்னணியை உருவாக்கியது. அவன் ஒரு முழங்காலில் கீழே இறங்கி, அவனது இதயம் உண்மையான  உற்சாகத்தால் துடிக்க, மாயாவை தனது மனைவியாகக் கேட்டான். அவளும் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீருடன் அதை ஏற்றுக்கொண்டாள், அல்லது அப்படித் அவனுக்கு தோன்றியது.

அவன் விரைவில் தன் திருமணத்தைத் திட்டமிடத் தொடங்கினன், திருமணமானது, அவளது ஆடம்பர நினைவுகளுக்கு இணங்கக்கூடியதாக  இசை, நடனம் மற்றும் நேர்த்தியான அலங்காரங்களால் நிறைந்த ஒரு பிரமாண்ட நிகழ்வாக இருக்கவேண்டும் என்று யோசித்தான். ராஜ் மாயாவுடன் காதல் சபதம் பரிமாறிக் கொண்டதால், அவள் வாழ்நாள் முழுவதும் அன்பு மற்றும் மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பாள் என்று நம்பினான்.

இருப்பினும், நேரம் செல்ல செல்ல, ராஜ் மாயாவில் ஒரு மாற்றத்தை கவனித்தான். அவள் அவனிடம் இருந்து தூரமாகிக்கொண்டு போனதுடன் அவனுடனான உறவில் ஒரு ஆர்வமின்மையைக் காட்ட ஆரம்பித்தாள். என்ன தவறு என்று ராஜுவால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. ஒரு நாள் மாயாவுக்கும் அவள் தோழிக்கும் இடையே நடந்த உரையாடலைக் கேட்டபோதுதான் அவளது உண்மையான நோக்கத்தை அவன் கண்டுபிடித்தான். அவள் அவனை உண்மையாக நேசித்ததில்லை; அவள் அவனை தனது பொழுபோக்குக்காகவும், தன் எண்ணப்படி, ஒரு பணக்கார புலம்பெயர்ந்த வாலிபன் தன் வலையில் கிடைக்கும் வரை, அவனது பணத்தில் அனுபவிப்பதற்காகவும் ஏமாற்றிக்கொண்டு இருந்தாள் என்பது தெரிய வந்தது.

"பாகத்தில் ஒருவன் வைத்தான்

பங்கயத்து இருந்த பொன்னை

ஆகத்தில் ஒருவன் வைத்தான்

அந்தணன் நாவில் வைத்தான்

மேகத்தில் மின்னை முன்னே

வென்ற நுண் இடையினாளை

மாகத்தோள் வீரபெற்றால்

எங்ங்ணம் வைத்து வாழ்தி?”

சிவன் உமையைத் தன் மறுபாகத்தில் வைத்துக் கொண்டான், திருமால் திருமகளைத் தன் மார்பில் வைத்துக் கொண்டான், பிரம்ம தேவன் கலைமகளைத் தனது நாவிலே வைத்துக் கொண்டான். மேகத்திலே தோன்றும் மின் வெட்டுகளைப் போன்ற நுண்ணிடை யாளான அச்சீதையை வானளாவிய உயர்ந்த தோள்களையுடைய வீரனாகிய நீ எங்ங்ணம் வைத்து வாழப்போகிறாய் என்கிறான் கம்பன். அப்படித்தான் ராஜும் தவித்தான் அன்று . ஆனால், 'நீ எங்ங்ணம் வைத்து வாழப்போகிறாய்?' என்பதன் கருத்தை அவன் இன்று உணர்ந்தான். 

ராஜ் நொந்து போனான். அவளது துரோகம் அவனது இதயத்தை  உடைத்தது. அவன் முழு மனதுடன் நேசித்த பெண் அவனை தன் சுயநலத்திற்காக பயன்படுத்தினாள் என்பதை அவனால் இன்னும் நம்பமுடியவில்லை. மாயாவின் உண்மையான நிறம் அவனுக்கு வெளிப்பட்டது. வீட்டிற்கு அன்று நேரத்துடன் சென்ற அவன், தன் தாயின் கழுத்தில் சாய்ந்து, விக்கி விக்கி அழத் தொடங்கினான். அவனால் இன்னும் நம்பமுடியவில்லை. மகன் அழும் சத்தம் கேட்டு தந்தையும் வெளியே வந்து நடந்தவற்றை கவனித்தார்.

அன்பெனும் சொல்லுக்கு மாற்றாக நாம் பாசம், நேசம், பரிவு, பிரியம், சினேகம், நட்பு, பற்று, காதல் போன்ற சொற்களைக் கையாள்கிறோம். அன்பின் மேலானதோர் நிலையைக் காதல் என்று கொள்ளலாம். எனினும் பின்பு காதல் என்பது ஆண், பெண் இருபாலருக்கும் இடையே தோன்றும் அன்பின் பெருக்கு எனக் கொள்ளப்பட்டது. அப்படியான அவனின் உண்மையான காதல், அவளின் நடிப்பில் கருத்து அற்று போயிற்று!

இறுதியில், ராஜ், அம்மாவின் ஆறுதலான நம்பிக்கையான வார்த்தைகளால், மாயாவுடனான தனது காதலை கனத்த இதயத்துடன் முடித்துக்கொள்ள வேதனையுடன் ஒத்துக்கொண்டான். அவளின் காதல் பொய்யிலும் ஏமாற்றத்திலும் கட்டப்பட்டது என்பதை உணர்ந்தான்.

மாதங்கள் வருடங்களாக மாறியது, ராஜ் மாயாவை எனோ இன்னும் முற்றாக மறக்கவே இல்லை. அவர்கள் முதலில் சந்தித்த கடற்கரையில், பல மாலைகளில் அவன் தனிமையில் பொழுது போக்கினான். மற்ற நேரங்களில் அவன் தனது வேலையில் தன்னை முழுதாகக் ஈடுபடுத்திக் கொண்டான்.

ராஜின் இதயம் உடைந்திருக்கலாம், ஆனால் உண்மையான காதல் ஒருபோதும் வஞ்சகத்தின் அடிப்படையிலோ அல்லது சுயநல நோக்கங்களிலோ அமையாது என்பதைக் கற்றுக்கொண்ட கனிவான மனிதனாக அவன் இன்று வாழ்கிறான். அவனது கதை ஒரு அழகான முகத்தின் வசீகரத்தால் கண்மூடித்தனமாக இருப்பவர்களுக்கு ஒரு எச்சரிக்கையாகக் இருந்து காதல் எப்போதும் நேர்மையாகவும் வெளிப்படையாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதை சொல்லாமல் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறது.

“காதலில் இரண்டு விதமாம். ஒன்று உண்மைக் காதலாம்! மற்றொன்று வெறும் காதலாம்! இல்லாத வஸ்துவிற்கு இரண்டு பெயர்கள் இருந்தால் என்ன? நூறு பெயர்கள் இருந்தால் என்ன?" என்று 1943 ஆம் ஆண்டிலேயும், “காதலும் கடவுளும் ஒன்று என்றால் - காதலும் பொய், கடவுளும் பொய் என்று தான் அர்த்தம்” என்று 1947 ஆம் ஆண்டிலேயும் பெரியார் எழுதிய சிந்தனைகள் அவன் மனதில் அலை மோதின.

நன்றி -[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]