கதைகளைக் கேட்டு வளரும் மனிதர்களாகிய நாம், வரலாறும் கதைகள் போலவே இருக்கவேண்டும் என்று பெரும்பாலோனோர் அதிலும் ஆளும் அரசும் அரசு சார்ந்த மக்களும், தங்கள் இருப்பை திடம் ஆக்க ஆசைப்படுகிறார்கள். வரலாறு தமக்குப் பிடித்தாற்போல், தமக்கு புகழ் சேர்ப்பது போல இருக்கவேண்டும் என்பதே அவர்களின் நோக்கம். அது மட்டும் அல்ல, தமக்குப் பிடித்த தரப்பே வெல்லவேண்டும். எதிர்த்தரப்பு தோற்கவேண்டும். என்றெல்லாம் தமக்குள்ள இன்று வரலாற்றுக்கு வரையறைகள் தாமே விதிக்கிறார்கள். பிடிக்காத கதையைக் கேட்கும் குழந்தை அந்தக் கதையைக் கேட்பதை நிறுத்தி வேறு கதை கேட்டு அடம்பிடிப்பது போல், பிடிக்காத உண்மையான வரலாற்றை பொய் என்று முத்திரை குத்தி, அதற்கு மாற்றாக தமக்குப் பிடித்தாற்போல் இன்னொரு ‘வரலாற்றை’ கட்டியெழுப்ப முயல்கிறார்கள். அதை உண்மை என்று நிறுவ, பொய்களையும் புரட்டுகளையும் செய்து படாதபாடு படுகிறார்கள். அப்படியான நிகழ்வு ஒன்று தான் இன்று முல்லைத்தீவு - குருந்தூர்மலை பகுதியில் நடைபெறுகிறது. அதன் அருகில் பசுமையான வயல்களுக்கும், தென்னை மரங்களுக்கும் நடுவே அமைந்திருக்கும் அழகிய ஒரு கிராமத்தில் அஞ்சலி என்ற இளம்பெண் வாழ்ந்து வந்தாள். அஞ்சலி தனது ஆர்வமுள்ள மனதாலும், கற்றலில் தீராத ஆர்வத்தாலும் கிராமம் முழுவதும் அறியப்பட்டார். அவளுடைய பெற்றோர், எளிய விவசாயிகள், தாங்கள் பெற்றிராத கல்வியை அவளுக்குக் கொடுக்க வேண்டும் என்று எப்போதும் கனவு கண்டார்கள்.
ஒவ்வொரு காலையிலும், அஞ்சலி குறுகிய மண் பாதைகளில் நடந்து செல்வார், அவரது பள்ளிப் பையை முதுகில் தொங்கவிட்டு, சிறிய கிராமப் பள்ளிக்குச் செல்வார். அவரது ஆசிரியை, மிஸ் கமலா, அஞ்சலியின் திறனை ஆரம்பத்திலேயே உணர்ந்து, பெரிய கனவு காண ஊக்குவித்தார். அஞ்சலியின் விருப்பமான பாடம் அறிவியல், பள்ளிக்குப் பிறகு மணிக்கணக்கில் பிரபஞ்சத்தின் மர்மங்கள், உயிரியலின் அதிசயங்கள், தொழில்நுட்பத்தின் அற்புதங்கள் ஆகியவற்றைப் படிப்பார். என்றாலும் அறிவியல் [விஞ்ஞானம்] முதன்மையாக இருந்தாலும், அங்கு தினம் தினம் ஏற்படும் அமைதியின்மையைப் பார்த்து பார்த்து, அதனால் அவள் மனதில் தோன்றிய கேள்விகளுக்கு சரியான பதிலை அறிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் தொல்லியல், வரலாறு போன்றவற்றிலும் அவளின் கவனத்தை தூண்டியது.
ஒரு நாள், அவரின் வீட்டிற்கு கொழும்பில் வாழ்ந்த அஞ்சலியின் மாமா ராஜன், பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தன் தங்கை குடும்பத்தை பார்க்க வந்தார். அவர் ஒரு வெற்றிகரமான பொறியாளர். அவர் தன் தங்கையுடன் கதைக்கும் பொழுது, கொழும்பு ஒரு பரபரப்பான நகரமாகவும் இன்று பல உயரமான கட்டிடங்கள் கொண்டு இருப்பதுடன் உயர்கல்வி பயிலுபவர்களுக்குக் நிறைய வாய்ப்புகள் அங்கு இருப்பதைப் பற்றியும் சொன்னார். அஞ்சலி தாயின் பக்கத்தில் இருந்து மிகுந்த கவனத்துடன் கேட்டாள், அவள் கண்கள் உற்சாகத்தில் மின்னியது. மாமாவைப் போலவே தானும் இன்ஜினியர் ஆக வேண்டும் என்றும் அதே நேரம் தன் அயலிலும் மற்றும் வடக்கு கிழக்கிலும் நடைபெறும் தொல்லியலின் முடிவுகளின் உண்மையான வரலாற்றை சரியாக அறிந்து, உண்மையை உண்மையாகவே மக்களுக்கும் அரசுக்கும் எடுத்துரைக்கவேண்டும் என்றும் அப்போதே முடிவு செய்தாள்.
மகாவம்சம் முதலான பாளி நூல்கள் யாழ்ப்பாணக் குடாநாடு, அதற்கண்மையிலுள்ள தீவுகள் ஆகியவற்றை நாகதீப என்ற பெயராற் குறிப்பிடுகின்றன. அதனை மணிமேகலை நாகநாடு எனக் குறிப்பிடுகின்றது. ஆனால் அது “ணாகதீவு” [நாகதீவு] என்னும் பெயரால் அங்கு வாழ்ந்தவர்களிடையே வழங்கியது என்பதை வல்லிபுரம் பொன்னேட்டின் மூலம் அறியமுடிகின்றது. மேலும் இலங்கையின் பூர்வீக குடிகளாக இயக்கர்களும் நாகர்களும் இருந்தார்கள் என்பதும் அவர்களுக்கான அரசுகளும் இருந்திருக்கின்றன என்பதும் இவர்கள் இருவரும் நாகர் குலம் இயக்கர் குலம் என்பதில் வேறுபட்டாலும் ஒரே இன-மொழிக்(தமிழ்) குழுமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதும் உண்மையாகும். அது மட்டும் அல்ல, நாகரிக வளர்ச்சிக்கு ஏதுவான உற்பத்தி முறையினையும் தமிழ் மொழியினையும் இலங்கையில் அறிமுகம் செய்த நாகர் மூலமாகவே, கிருஸ்துக்கு முன்பே, குறைந்தது கி மு 300 ஆண்டுகள் அளவிலேயே நாக வழிபாடும் சிவலிங்க வழிபாடும் கூட இலங்கையில் பரவலாயின என்பது வரலாற்றாசிரியர்களின் முடிவும் ஆகும்.
கிமு. மூன்றாம் நூற்றாண்டிலே பௌத்த சமயம் பரவியதும் அதில் நாகரும் அல்லது தமிழரும் ஈடுபாடு கொண்டனர். சமுதாயக் கட்டமைப்பிலே பல்வேறு நிலைகளிலுள்ள நாகர் அல்லது தமிழர் பௌத்த சங்கத்தாருக்கு வழங்கிய நன்கொடைகளைப் பற்றிய குறிப்புக்கள் அவற்றிலே பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளன. பௌத்த துறவிகளுக்கு உறைவிடங்களாகக் குகைகளை வழங்கியுள்ளனர். அவர்களிற் சிலர் அரசர்; வேறுசிலர் கமஞ்செய்வோர்; இன்னுச் சிலர் உலோகத் தொழில் புரிவோர். நாகநகர், நாககுலம் என்பன பற்றிய குறிப்புகளும் கல்வெட்டுகளிற் காணப்படுகின்றன என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. நாகர் வழங்கிய நன்கொடைகளைப் பதிவு செய்யும் கல்வெட்டுகளிலே பல தமிழ்ச் சொற்கள் பிராகிருத மயமான கோலத்திற் காணப்படுகின்றன. மேலும் அன்றே இலங்கைத் தமிழரின் வரலாற்று ரீதியான வதிவிடங்களான வட, கிழக்கு மாகாணங்களில் அடங்கிய நிலப்பகுதிகளில் தமிழ் மொழியின் செல்வாக்கு மேலோங்கிவிட்டது. மேலும் குறிப்பாக தமிழகத்தில் கிபி ஏழாம் நூற்றாண்டில் பக்தி இயக்கம் தோன்றுவதற்கு முன்னர் ஒரு செல்வாக்கு உடைய மதமாகவே தமிழ் பௌத்தம் தமிழகத்தில் காணப்பட்டது. எனவே அதன் தாக்கம் வடக்கு கிழக்கு தமிழர்களிடமும் ஏற்பட்டிருக்கும் என்பதில் ஐயம் இல்லை.
எனவே வடக்கு கிழக்கில் காணப்படும் தொல்லியல் பௌத்தஆதாரங்கள், முழுக்க முழுக்க தமிழ் பௌத்த மக்களின் என்பதே உண்மை. ஆனால் தொல்லியல் திணைக்களம் அதற்க்கு சாயம் பூசுவதே, அங்கு ஏற்படும் அமையியின்மைக்கு முழு முழு காரணம் என்பதை அஞ்சலி அந்த இளம் வயதில் முழுதாக அவளால் அறிய முடியவில்லை. என்றாலும் நம்பிக்கையும் ஆர்வமும் அவளுக்கு இருந்தது.
பல மாதங்களாக, அஞ்சலி முன்னெப்போதையும் விட கடினமாக உழைத்தார், படிப்பில் சிறந்து விளங்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். அதேநேரம் அவள் நெஞ்சமும் மாறியது. இப்ப தொல்லியல் மற்றும் வரலாறு அவளிடம் முதலிடத்தை பெற்றுக்கொண்டது. சாதாரண வகுப்பு படிக்கும் காலத்திலேயே, அவையைப் பற்றிய நூல்களிலும் செய்திகளிலும் முழுக்கவனம் செலுத்த தொடங்கினாள். அவளுடைய பெற்றோரும், ஆதரவாக இருந்தாலும், அஞ்சலியை உயர் வகுப்பிற்கு மாமாவிடம் கொழும்பிற்கு அனுப்புவதில் பொருளாதார ரீதியாகவும் உணர்ச்சி ரீதியாகவும் சவாலாக இருக்கும் என்பதை அவர்கள் அறிந்திருந்தனர். ஆனால் அவளது அர்ப்பணிப்பைக் கண்டு அவர்களின் நெஞ்சமும் கொஞ்சம் மாறியது.
என்றாலும், ஒரு நாள் மாலை, அஞ்சலி அவர்கள் வீட்டு முற்றத்தில் இருந்த பழைய ஆலமரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தபோது, அவளுடைய அப்பா ரவி அவளை நெருங்கினார். அவர் அவள் அருகில் அமர்ந்தார், மறையும் சூரியன் அப்பொழுது முற்றத்தில் நீண்ட நிழல்களை வீசியது. அது அவர்களுக்கு வெக்கையை குறைத்து இருவரும் வசதியாக உரையாட வழிவகுத்தது.
"அஞ்சலி" என்று மெதுவாக ஆரம்பித்தார், "உன் அம்மாவும் நானும் பேசிக்கிட்டு இருக்கோம். நீ எவ்வளவு கொழும்புக்கு போய் படிக்கணும்னு எங்களுக்கு தெரியும். ஆனா நீ வீட்ல இருந்து ரொம்ப தூரமா இருக்கனும்னு எங்களுக்கும் கவலை. இது பெரிய முடிவு, நீங்கள் உண்மையிலேயே அதற்குத் தயாராக இருக்கிறீர்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும். அப்ப தான் நாமும் நெஞ்சம் மாறி, முடிவு எடுக்க முடியும்"
அஞ்சலி தன் தந்தையைப் பார்த்தாள், அவள் கண்களில் இருந்த உறுதி அசையாது. "அப்பா, இது ஒரு பெரிய படி என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் நான் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன், எங்கள் கிராமத்திற்கும் ஏன் பொதுவாக இங்கு நடைபெறும் தொல்லியல் அகழ்வு ஆராச்சி என்ற பெயரில் நடைபெறும் தில்லு முல்லுகளை சரியாக விளங்கவும் மற்றும் அதை, தக்க காரணங்களுடன் எம் மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கவும் விரும்புகிறேன். தமிழர்களிடையே நம் அனைவருக்கும் உதவக்கூடிய அறிவை இலகுவாகவும் வெளிப்படையாகவும், கா. இந்திரபாலா, ப புஸ்பரட்ணம் ... போல மீண்டும் கொண்டு வர விரும்புகிறேன். நான் உங்களைப் பெருமைப்படுத்துவேன் என்று உறுதியளிக்கிறேன்."
ரவி சிரித்தார், மனதில் பெருமிதம் பொங்கியது. "எங்களுக்கு தெரியும், அன்பே. ஆனால் நினைவில் கொள்ளுங்கள், நீங்கள் எங்கு சென்றாலும், இந்த கிராமம் எப்போதும் உங்கள் வீடாக இருக்கட்டும்."
நாட்கள் செல்ல செல்ல அஞ்சலி கிளம்புவதற்கான ஏற்பாடுகள் தொடங்கின. முழு கிராமமும் ஒன்று கூடி அவளுக்கு ஆதரவாக, அவளது பயணத்திற்கான பணம், உடைகள் மற்றும் பொருட்களை சேகரித்தது. அவள் கொழும்புக்குப் புறப்பட்ட நாள் கண்ணீரும், அணைப்பும், வாழ்த்துக்களும் நிறைந்து அந்த கிராமம் முழுவது இருந்தது.
நகரத்தில் அஞ்சலி பல சவால்களை எதிர்கொண்டார். வேகமான வாழ்க்கை, அறிமுகமில்லாத முகங்கள் மற்றும் கடுமையான படிப்புகள் அவளுடைய நெகிழ்ச்சியை சோதித்தன. ஆனால் அவள் தன் கிராமத்தின் நினைவுகளாலும், தன் பெற்றோருக்கு அளித்த வாக்குறுதியாலும் உந்தப்பட்டவள் என்பதால் என்றுமே தளரவில்லை.
பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அஞ்சலி யாழ்ப்பாணத்திற்குத் திரும்பினார், ஒரு தொல்லியலாளராக மட்டுமல்ல, ஒரு உத்வேகமாகவும் கொண்ட வரலாற்று விரிவுரையாளராகவும் யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழகத்தில் பதவியேற்றார். அவர் தனது புதிய யோசனைகள், புதிய நுட்பங்கள் மற்றும் அதன் மூலம் தொல்லியலின் உண்மையான வெளிப்பாடை மேம்படுத்த புதுமையான தரவுகளை கொண்டு வந்தார். ஒரு காலத்தில் அவளை கண்ணீர் மல்க கொழும்புக்கு வழி அனுப்பி வைத்த கிராம மக்கள், இப்போது அவளை இருகரம் நீட்டி மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்றனர்.
ஆனால், அவள் தமிழ் மக்களை விழ்ப்புணர்வு செய்ய முடிந்ததே தவிர, அதற்கு மேல் செல்ல முடியவில்லை. அரசு தமிழ் தொல்லியலாளர்களையும் வரலாற்று ஆசிரியர்களையும் புறக்கணித்து, தன் பயணத்தை வடக்கு கிழக்கில், முன்போலவே பயணித்துக் கொண்டு இருந்தது??
கசப்பான உண்மையை நாம் முதலில் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும். கதையும் வரலாறும் முற்றிலும் வேறுவேறானவை. கதைகளை யாரும் உருவாக்கிக் கொள்ளலாம். அதை நம்புவதும் மறுப்பதும் எவருக்குமுள்ள சுதந்திரம். ஆனால், வரலாறு கதைகளை விட மெய்யானது. பக்கச்சார்பாலோ, நம் தனிப்பட்ட விருப்பு வெறுப்பாலோ என்றோ நிகழ்ந்த வரலாறு மாறாது, மாறவும் கூடாது. விஞ்ஞானத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட கருவிகளின் மூலம் நிரூபிக்கப்படுவதால், வரலாறு திருத்தமானது. எவர் மீதும் ஓரம் சாராது வெளிப்படுவதால் அது இரக்கமற்றது. இரக்கமற்றது என்பதாலேயே அது தூய்மையானது என்பதில் அவளுக்கு அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை இருந்தது. கட்டாயம் ஒரு நாள் உண்மை மலரும், அந்த நாளே நாம் எல்லோரும் இலங்கையராக பயணிக்கும் நாள். அவள் தனக்குத் தானே சொல்லிக்கொண்டாள். அது வரை மக்கள் இயக்கமாக, உண்மையை வெளிப்படுத்த, இளம் துடிப்புள்ள அரசியல் வாதியாக, உண்மையான தொல்லியல் மற்றும் வரலாற்றை நிலைநாட்டிட அவள் நெஞ்சம் துணிவு கொண்டு மீண்டும், இன்னும் ஒரு பரிமாணத்தில் மாறியது!!
நன்றி:[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]
0 comments:
Post a Comment