நாம் அனைவரும் உணவை வாழ்க்கையின் ஒரு அடிப்படை தேவையாகக் காண்கிறோம். ஆனால், உணவிற்கும் உரிமைக்கும் இடையே ஒரு பாகுபாடு இருக்கிறது என்பதை உணருகிறோமா? குறிப்பாக, பெண்கள் உணவை எப்படி அனுபவிக்கின்றனர், எப்படி தவிர்க்கிறார்கள், என்ற நிலைகளை நாம் எத்தனை பேர் சிந்தித்திருக்கிறோம்?
💠 பெண்களின் உணவுத்தேவை:
உடலியல் தேவை:
பெண்களுக்கு மாதவிடாய், கர்ப்பம், இரத்தச்செலுத்தல், காலச்சுழற்சி போன்ற காரணங்களால் கூடுதல் உள்உணவுச் சத்து தேவைப்படுகிறது (இரும்புச்சத்து, கால்சியம், ப்ரொட்டீன், பி12 போன்றவை).
ஹார்மோன்கள்
மற்றும் ஆற்றல் தேவைகளும் வித்தியாசமானவை.
வயதுக்கு ஏற்ப மாறும் தேவை:
சிறுமிகள்: வளர்ச்சி வேண்டிய நற்சத்து.
கர்ப்பிணிகள்: இரத்தம், ஊட்டச்சத்து, பாய்ச்சல்.
வயோதிப பெண்கள்:
எலும்பு உறுதி, மனநலனுக்கான உணவுகள்.
💠 பாரம்பரியமாக கடத்தப்படும்
நிர்பந்தங்கள்:
"அவள் தான் கடைசி சாப்பிட வேண்டும்" என்ற மனநிலை
குடும்பத்தில் பெரும்பாலும் பெண்கள் மற்றவர்கள் சாப்பிட்ட பிறகு தான் சாப்பிட அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள்.
இது
குறைந்த உணவளவை, பசியில்லாமல் சாப்பிட வேண்டிய நிலையை உருவாக்குகிறது.
"பெண்கள் மெதுவாக, மிதமாக சாப்பிட வேண்டும்" என்ற சமூகக் கட்டுப்பாடு
உணவு உண்ணும் பாணியை கூட கட்டுப்படுத்தும் பாரம்பரியம்.
உணவுக் கட்டுப்பாடுகள் – பருப்பு, முட்டை, இறைச்சி ஆகியவை "பெண்களுக்கு தேவையில்லை" எனும் அபந்தங்கள்
இது ஊட்டச்சத்து குறைபாடுகளுக்கு வழிவகுக்கும்.
அழகு மற்றும் உடல் எடை பற்றிய நிர்பந்தம்
‘பார்ப்பதற்கு
மெலிவாக இருக்க வேண்டும்’ என்ற எண்ணம், பெண்களை உணவைக் குறைக்கச் செய்கிறது, இது உடல்
மற்றும் மன ஆரோக்கியத்தை பாதிக்கிறது.
💠 தீர்வுகள்:
பெண்கள் தங்களது உணவுத் தேவைகளை உணர்ந்து, அவற்றைப் பெற முயற்சிக்க வேண்டும்.
குடும்பத்தினர் பெண்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும்.
பாரம்பரியமான தவறான நம்பிக்கைகள் குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும்.
பெண்கள் தங்களை
மட்டுமல்ல, மற்ற பெண்களையும் ஊக்குவிக்க வேண்டும் —
[சகோதரிகள்,
மகள்கள், தோழிகள்]
🔍 சமூகப் பின்னணிகளின் அடிப்படையில் நிகழும் மாற்றங்கள்:
1. ஏழை மற்றும் தொழிலாளி சமூகங்கள்
- அதிகமாக பாதிக்கப்படும் குழு.
- உணவு குறைவாகவே கிடைக்கும்; குடும்பத்தின் ஆண்கள் முதலில் உணவருந்தும் பழக்கம் இருக்கலாம்.
- பெண்கள் வேலை செய்து அசந்தாலும், உடனே உணவு சாப்பிட முடியாமல் இருக்கும்.
2. நடுத்தர வர்க்கம்
- பாரம்பரியக் கட்டுப்பாடுகளும், 'பெண்கள் தான் இறுதியில் சாப்பிட வேண்டும்' என்ற மனப்பான்மையும் இன்னும் நிலவும்.
- அழகுப் பற்றிய படைப்பு ஊடகப் தாக்கம் அதிகம்: "மெல்லிய உடல் தான் அழகு" என்பதனால் உணவு குறைபாடு.
3. மேலாளர்/நகர்ப்புற உயர் வர்க்கம்
- கல்வி, பொருளாதாரம் அதிகம் இருப்பதால் உணவுச் சிந்தனைகள் சிறிது மேம்பட்டிருக்கலாம்.
- ஆனால், அழகு சார்ந்த சமூக அழுத்தங்கள், டயட் கலாச்சாரம் (diet culture) போன்றவை காரணமாக உணவுக்கட்டுப்பாடுகள் இங்கும் காணப்படும்.
🎭 பொதுவான சமூகமான விரிவான காரணங்கள்:
- பண்பாட்டுச் சூழ்நிலை – “பெண்கள் தன்னலமில்லாமல் இருக்க வேண்டும்” என்ற கட்டமைப்பு.
- மதம் மற்றும் சம்பிரதாயங்கள் – சில சமயங்களில் பெண்கள் மட்டும் விரதம் இருக்க வேண்டும்.
- மாதவிடாய் போன்ற இயற்கையான செயல்கள் கூட களங்கமாகப் பார்க்கப்படுவது.
✅ சிக்கலை வேரறுக்க என்ன செய்யலாம்?
- அனைத்து சமூக நிலைகளிலும் உணவின் முக்கியத்துவம், உடல் நிலைபேறுகள் குறித்து சுகாதார மற்றும் கல்வி விழிப்புணர்வு.
- பள்ளி அளவிலிருந்தே இவை பற்றி குழந்தைகள் – சிறுவர்கள், சிறுமிகள் – அறிந்து வளர வேண்டியது முக்கியம்.
- பெண்கள் தங்களைப் பற்றிய அறிவை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் – உணவானது தகுதி அல்லது பணிவின் அடையாளம் அல்ல, அது அடிப்படை உரிமை.
🟣 1. கர்ப்ப காலம் (Pregnancy):
- இது பெண்களின் உணவுக்கு மிக முக்கியமாக கருதப்படும் சில நேரங்களில் ஒன்று.
- குடும்பம், சமூகம், மருத்துவம் ஆகியவை கூட அதிக சத்து பெற வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்தும்.
- ஆனால் உண்மையில், இது பசிக்கு உணவு அளிப்பதைக் காட்டிலும், "குழந்தைக்கு நல்லது" என்பதற்காகவே பெரும்பாலும்
உருவான கவலை.
🟣 2. பாலூட்டி/இரட்டைப் பசிக்காலம் (Postpartum / Breastfeeding):
- பால் உற்பத்திக்காக அதிக சத்து தேவை என்பதால், இதில் சில குடும்பங்கள் கவனம் செலுத்துகின்றன.
- இயல்பாகவே உடலுக்கு அதிக தேவை இருக்கிறது, ஆனால் பெண்களின் ஆரோக்கியத்தை விட "குழந்தையின் நலனுக்காக" என்பதை முன்னிறுத்தும் போக்கு.
🟣 3. வாழ்க்கைத் திருவிழாக்கள் (மனப்பூர்வமான நேரங்கள்):
- திருமண நாளில், சாதி/மத நிகழ்ச்சிகளில், பண்டிகைக் காலங்களில் – பெண்களுக்கு சிறப்பு உணவு வழங்கப்படலாம்.
- ஆனால் இது நிலையான உரிமையால் கிடைக்கும் உணவு அல்ல, விழாக் கால சிறப்பு அளிப்பு மட்டுமே.
🟣 4. அழகு குறித்த விழிப்புணர்வு விழாக்கள் (Ex: Women’s Health Camps):
- சில அரசு/தன்னார்வ அமைப்புகள் நடத்தும் விழிப்புணர்வு நிகழ்வுகளில் பெண்களின் ஊட்டச்சத்து குறைபாடு குறித்து உணவு வழங்கப்படும்.
- இது குறுகிய கால நடவடிக்கை; நிலையான மாற்றத்தை தருவது அல்ல.
✅ ஆனால், எப்போது உணவுக்கு நேர்மையான முக்கியத்துவம் வழங்கப்பட வேண்டும்?
- ஒவ்வொரு நாளும், பெண்ணின் வயதுக்கு ஏற்ப, உடல்நிலைக்கேற்ப, பசி மற்றும் சத்துத் தேவைக்கு ஏற்ப.
- இது ஒரு உரிமை; அருள்கூறல்ல.
- அவர்களின் உணர்வுகளை கேட்கும் சமூகங்கள், உணவிலும் நியாயத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும்.
🔥 1. சமைக்கப்படுவது = உணவினை அனுபவிப்பது அல்ல
- பல குடும்பங்களில் பெண்கள் நாள் முழுக்க சமையல் செய்கிறார்கள், ஆனால் பசிக்கேற்ற அளவு சாப்பிட முடியாமல் இருக்கிறார்கள்.
- அவர்கள் சமைக்கும் உணவு மற்றவர்களின் தேவையை பூர்த்தி செய்ய, பாராட்டு பெற உருவாக்கப்படுகிறது.
அவர்கள் பசிக்காக அல்ல, பலமுறைகள் உணவு சமைக்கப்படுகிறது. - உணவு என்பது அனுபவிக்க வேண்டிய ஒன்று என்பதற்குப் பதில், வேலைபாராய் மாறிவிடுகிறது.
🧱 2. "அம்மா சாப்பிட்டேனா?" – என்ற கேள்வி யாரும் கேட்பதில்லை
- சமைத்து முடித்து, அனைவருக்கும் பரிமாறி, பிறகு சோம்பல், பசியின்றி அல்லது துண்டுச் சாப்பாட்டில் நிறைவடைவது சாதாரணமாகப் பார்க்கப்படும்.
- உணவினை சமைக்கும் நேரத்தில் ஏற்படும் பசி, அழுத்தம் ஆகியவை உணவின் மேல் விருப்பத்தை குறைக்கக்கூடும்.
💠 3. உணவின் உரிமை எங்கு?
- சமைப்பது கடமையாகும் போது, உணவின் மீது உரிமை குறைகிறது.
- "நான் சமைத்ததுதான்",
"எனக்கானது" என்ற எண்ணம் ஏற்படாமல், "இதுவே என் வேலை"
என்ற மனநிலை உருவாகிறது.
🌱 4. உணவோடு மனநல உறவு
- உணவுப் பற்றிய மகிழ்ச்சி, பசிக்கேற்ப சாப்பிடும் தன்மை, உணவின் வாசனை அனுபவிப்பது — இவை அனைத்தும் உணவின் அனுபவத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க வேண்டும்.
- ஆனால் சமைப்பது ஒரு தொடர்பற்ற வேலை போல மாறும் போது, உணவின் உணர்வுப் பிணைப்பு துண்டிக்கப்படுகிறது.
✅ தீர்வு – மாற்றம் எங்கு தொடங்க வேண்டும்?
1.
குடும்ப உறுப்பினர்கள் பெண்களிடமும் "நீ சாப்பிட்டாயா?" என்று கேட்க பழக வேண்டும்.
2.
சமைப்பது மட்டும் பெண்களின் வேலை அல்ல – சமையல்
பங்கீடு, பாராட்டுதல், நேரமளித்தல் ஆகியவை
பெண்களின் உணவுடன் நேரடி
உறவைக்
கொண்டு
வர
உதவும்.
- பெண்கள் தங்களுக்காக சமைத்தும், நிதானமாக உணவனை அனுபவிக்கவும் உரிமை உடையவர்கள்.
🎬 சினிமாக்களில்:
1.
சமையலறை = பெண்களின் அடையாளம்
o பாரம்பரிய தமிழ் சினிமாக்களில், அம்மா,
மனைவி,
மருமகள் என்ற
பண்பாட்டுப் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் சமையலறையில் தான்
முதலில் அறிமுகப்படுத்தப்படுகிறார்கள்.
o இதனால், பெண்களின் இடம்
என்பது
'சமைப்பது' என்ற
சுழற்சியில் சிக்கிக்கொண்டுவிடுகிறது.
2.
அம்மாவின் கையைப் போல சமைக்கவே முடியாது – என்று
பாசமும், வேலைச்
சுமையும் கலந்த
பார்வை.
o உணவின் வழியாகப் பாசத்தைச் சொல்லும் படைப்புகள், உண்மையில் பெண்களின் கடமைப்படுத்தலை மறைக்கிறது.
3.
புதிய திரைப்படங்களில் (Ex: 'Great Indian Kitchen', 'Kanaa') மாற்றுப்
பார்வைகள்
o பெண்களின் சமையலறைச் சோகங்களை வெளிக்கொணரும்
முயற்சிகள்.
o சமைக்கவேண்டிய
கட்டாயமும், அதை
நோக்கி
சமூகத்தினால் கட்டுப்படுவது போன்ற
வெளிப்பாடுகள்.
📱 சமூக வலைதளங்களில்:
1.
Food Vlogs
/ Cooking Reels:
o சமையல் வீடியோக்களில் பெரும்பாலானவர்கள் பெண்கள் — ஆனால்
இது
பணியாக அல்ல,
கலை, உரிமை, தொழில் என
மாறி
வருகிறது.
o ஆனாலும், அழகாகவும் சுத்தமாகவும் இருப்பது போன்ற அறுதிப் படிமங்கள் (aesthetic stereotypes)
பெண்களுக்கு அழுத்தம் தரும்.
2.
Body Image
+ Diet Culture
o “தடிமனாகக்கூடாது”, “Low carb”, “Intermittent fasting” போன்ற ட்ரெண்ட்கள் பெரும்பாலும் பெண்களையே இலக்காக்குகின்றன.
o உணவின் சுகமாகும் பக்கம்
மறைக்கப்பட்டு, அழகுக்காக உணவை நிராகரிக்கும் போக்கு
வளர்கிறது.
3.
நம்பிக்கைக்குரிய மாற்றங்கள்
o சில சமூகக் கணக்குகள் (Ex: Women’s health, feminist nutrition accounts) உணவின் உரிமை, உடல்
சுதந்திரம் பற்றி
பேசுகின்றன.
📚 இலக்கியங்களில்:
1.
பாரம்பரிய தமிழ் இலக்கியம்
o சங்க இலக்கியத்தில் கூட
உணவின்
வழியே
பெண்களின் பாசம்,
பண்பாட்டை எடுத்துக்காட்டுகிறார்கள்.
o ஆனால், சமையல் = பெண்களின் கடமை எனும்
கோட்பாடு பெரும்பாலும் பின்னணியில் நிலவுகிறது.
2.
நவீன இலக்கியம் / பெண் எழுத்தாளர்கள்
o சுஜாதா, சல்மா, பிரபஞ்சன், பவானி
ஸ்ரீதேவி, பாக்யா
ரஞ்சனி
போன்றோரது கதைகளில் உணவு
மற்றும் பெண்களின் இடைமுகம் புதிய உளவியல் சாயலுடன் வருகிறதைக் காணலாம்.
o உணவின் வழியாக அடக்குமுறைகள், துயரங்கள், ஆணாதிக்கம் மற்றும் ஆனந்தம் பேசப்படுகிறது.
🔚 மூலக் கருத்து:
சினிமா, சமூக ஊடகம், இலக்கியம் — இவை
அனைத்தும் பெண்கள் மற்றும் உணவின்
உறவை,
- சில சமயம் பாசமானதாக,
- சில சமயம் பணியாக,
- சில சமயம் விமர்சனமாக வரைந்து காட்டுகின்றன.
🔥 ஏன் இப்போது தான் விழிப்புணர்வு?
1.
பெண்கள் தங்கள் உடல், மனநலம் குறித்து பேசத் துவங்கியுள்ளனர்
o "எனக்கு
பசி
இருக்கிறது", "நான் சமைக்க
விரும்பவில்லை", "நான் சாப்பிட விரும்புகிறேன்" என்பதைக் குரலாக
சொல்வது தற்போது தான்
ஏற்படத் தொடங்கியுள்ளது.
2.
பெண்கள் எழுதுகின்றன, பேசுகின்றன, கேட்கின்றன
o இலக்கியம், திரைப்படம், வலைத்தளங்கள், TED
Talks, Instagram பக்கங்கள் — அனைத்திலும் பெண்கள் உணவின்
மீது
உள்ள
சமூக
கட்டுப்பாடுகள் குறித்து வெளிப்படையாக பேசுகிறார்கள்.
3.
நவீன சிந்தனைகள், கல்வி, வேலை வாய்ப்புகள்
o பெண்கள் வீட்டைத் தாண்டி உலகை அனுபவிக்கும்போது, உணவின்
மீது
உரிமையும், சுயநினைவும் வளரத்
துவங்குகிறது.
4.
சமூக ஊடகங்களில் எதிர்மறை எதிர்வினைகள் கூட விழிப்புணர்வுக்கு வழிவகுக்கின்றன
o ஒருவருடைய உணவுப் பாணியை விமர்சிக்கும் ஒவ்வொரு கருத்தும், எதிரொலியாக ஒரு
புதிய
கவனத்தை உருவாக்குகிறது: "ஏன் எனது சாப்பாடு நீயே தீர்மானிக்கவேண்டும்?"
🌱 இதற்கு முன்னோடியான சில மாற்றங்கள்:
- மகளிர் சுகாதார விழிப்புணர்வுகள் உணவின் மீது கவனத்தை திருப்புகின்றன.
- பெண்கள் தலைமையிலான உணவகம்/பேக்கரி/விளையாட்டு: "உணவு = கலை + தொழில் + உரிமை" என்ற பார்வை வளர்கிறது.
- பாரம்பரியவாதத்திற்கு எதிராக எழும் கலையமைப்புகள், உணவையும் ஒரு சுதந்திரத்தின் பகுதியாகக் காண்கின்றன.
💡 என்ன செய்யலாம்?
✅
பசிக்கு உணவென்று உரிமையாகப் பேசும் சூழல் உருவாக்க வேண்டும்.
✅ சமைப்பதும், சாப்பிடுவதும் பங்கிட்ட பணி என்பது
பள்ளி
மட்டிலும் சொல்லப்பட வேண்டும்.
✅ "அவள் தான் கடைசி அல்ல, அவளும் முக்கியமானவள்" என்பது குடும்ப உறவுகளில் உணரப்பட வேண்டும்.
✅ அழகு என்பதே உணவை மறுப்பது அல்ல என்பதையும், உணவு என்பது வெறும் உயிர்வாழ்வு அல்ல – வாழ்வின் உரிமை என்பதையும் விரிவாகப் பேச
வேண்டும்.
பெண்கள் மற்றும் உணவு பற்றிய தொடர்பு என்பது வெறும் சமையலறையின் வரம்புக்குள் அடைக்கப்பட்ட ஒரு கதையல்ல. அது பெண்களின் உடல், உணர்வு, உரிமை, மற்றும் அடக்குமுறை ஆகியவற்றின் கலந்த உளவியல் – ஒரு சமுதாயத்தின் பெண் பற்றிய எண்ணங்களின் பிரதிபலிப்பு.
நீண்ட காலமாக,
👉 பெண்கள் சமைத்துள்ளனர்,
👉 மற்றவர்கள் சாப்பிட்டுள்ளனர்,
👉 அவர்களது பசியும் தேவையும் புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது.
இன்றோ,
📣 பெண்கள் பேச ஆரம்பித்துள்ளனர் – "எனக்கும் பசி இருக்கிறது",
📣 பெண்கள் எழுத்தில், காட்சியில், உணவிலும் உரிமை கோருகின்றனர்.
📣 உணவு என்பது பணியல்ல, பேறான உரிமை என்பதைக் கொண்டு வர ஆரம்பித்துள்ளனர்.
தீபம் இணையத்தளம் / theebam /dheepam /www.ttamil.com
0 comments:
Post a Comment